Rozstrzygnięcie w akcie własności ziemi co do służebności gruntowej jest rozstrzygnięciem o istocie sprawy i nie może być dokonywane w drodze postanowienia o sprostowaniu błędu czy innej oczywistej omyłki na podstawie art. 113 par. 1 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargi Jana i Marii T. na decyzję Wojewody (...) z dnia 9 lutego 1993 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprostowania decyzji - aktu własności ziemi.
Aktem własności ziemi z dnia 3 lipca 1979 r. nr 202/79, wydanym na podstawie art. 1, 5 i 12 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250/ przez Zastępcę Naczelnika Miasta Z. i Gminy T., stwierdzono, że Anna i Władysław małżonkowie D. stali się z mocy prawa właścicielami nieruchomości składającej się z działek w akcie tym wymienionych o łącznej powierzchni 3,5521 ha, położonej w D. Równocześnie w akcie własności ziemi zamieszczono wpis, że "na działkach nr 1780/2, 178l, 1782, 1783/1 i dz. bud. 90 została ustanowiona służebność przejazdu, przechodu i przegonu zachodnią stroną tych działek pasem szerokości 3 m".
Postanowieniem z dnia 11 grudnia 1992 r. znak: WG-III-7019/B/AWz/202/79/92, wydanym na podstawie art. 113 Kpa, Burmistrz Gminy T. sprostował z urzędu omyłkę w powyższym akcie własności ziemi. Sprostowanie polegało na stwierdzeniu, że "na dz. ewid. nr 1780, 1781, 1782, 1783/1 i dz. bud. 90 została ustanowiona służebność przejazdu, przechodu i przegonu zachodnią stroną tych działek pasem szerokości 3 m na rzecz każdoczesnych właścicieli" kilkudziesięciu działek ewidencyjnych, wyszczególnionych w dalszej części postanowienia o sprostowaniu. W uzasadnieniu zaś tego postanowienia podkreślono, iż podczas sporządzania aktu własności ziemi popełniono błąd pisarski w oznaczeniu jednej z działek, a ponadto nie wskazano działek uzyskujących służebność i ich właścicieli. Osobami tymi są właściciele działek ewidencyjnych nr 188 i 659 we wsi D., co wynika z protokołu przesłuchania strony i świadka z dnia 16 grudnia 1977 r.
W wyniku zażalenia Anny i Władysława małżonków D. na powyższe postanowienie Burmistrz Gminy T. uchylił zaskarżone postanowienie o sprostowaniu i umorzył postępowanie w sprawie. Orzekł w tym przedmiocie decyzją z dnia 6 stycznia 1993 r. znak: WG-III-7019/B/Awz. 02/79/93, wydaną na podstawie art. 104 par. 1, art. 105 par. 1 i art. 162 par. 1 Kpa w związku z art. 63 ustawy z dnia 19 października o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/. W uzasadnieniu zaś podkreślił, że w obecnym stanie prawnym nie jest dopuszczalne stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego dotyczących wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności i uchylenia lub zmiany w odniesieniu do aktów własności ziemi, a postępowanie administracyjne w tym przedmiocie podlega umorzeniu.
Decyzja ta została zaskarżona odwołaniem przez Marię T. - właścicielkę nieruchomości władnącej z tytułu służebności gruntowej.
W wyniku rozpatrzenia odwołania Wojewoda (...) decyzją z dnia 9 lutego 1993 r. nr GKG-IV. 6013/1/93, wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa oraz art. 63 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/, uchylił zaskarżoną decyzję z dnia 6 stycznia 1993 r. w całości wraz z postanowieniem z dnia 11 grudnia 1992 r. i umorzył w tym zakresie postępowanie. Organ odwoławczy podkreślił w uzasadnieniu, że uchylona decyzja została wydana przez organ niewłaściwy z mylnym wskazaniem przepisu art. 162 Kpa, w odniesieniu zaś do postanowienia z dnia 11 grudnia 1992 r. narusza tok instancji określony w art. 133 Kpa, pozbawiając stronę możliwości rozpoznania zażalenia przez organ II instancji. Jeżeli zaś chodzi o postanowienie z dnia 11 grudnia 1992 r. o sprostowaniu, to narusza ono przepisy art. 113 Kpa i art. 123 par. 2 Kpa, gdyż powoduje merytoryczną zmianę aktu własności ziemi i tym samym spór o zakres służebności. Spór taki może być rozstrzygnięty jedynie przez sąd powszechny.