1. Wykroczenie poza ściany budynku przy pomiarze powierzchni użytkowej budynku stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest możliwe tylko wtedy, gdy dotyczy takiej części budynku, która oprócz pokrycia dachowego ma słupy albo filary /art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
2. Stawki podatku od nieruchomości, określone uchwałą rady gminy /art. 5 wyżej wymienionej ustawy/, która weszła w życie w czasie roku podatkowego /art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie mogą mieć zastosowania do obliczania wysokości podatku za ten rok podatkowy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zofii M. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 4 listopada 1994 r. w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za lata 1992 1993 i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 i art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) jedenaście złotych dwadzieścia groszy tytułem zwrotu wpisu sądowego na rzecz skarżącej.
Decyzją Burmistrza Miasta Ł. z dnia 6 września 1994 r. ustalono Z. B. M. podatek od nieruchomości za lata 1992 i 1993 w wysokości 2.795.400 zł, w tym: 1/ od pomieszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w 1992 r. 702.000 zł /jeden pawilon o powierzchni 27 m2 z zastosowaniem stawki 26.000 zł/ i w 1993 r. 1.993.700 zł /dwa pawilony o powierzchni 54 m2 z zastosowaniem stawki 36 920 zł/; 2/ od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w 1992 r. 26.000 zł /30,2 m2 x stawka 860 zł/ i w 1993 r. 73.700 zł /60,4 m2 x stawka 1 221 zł/.
W aktach administracyjnych znajdują się protokoły kontroli z dnia 21 września 1994 r., w których stwierdzono, że powierzchnia każdego z pawilonów wynosi około 27 m2, w tym powierzchnia tzw. wejścia w jednym pawilonie 3,53 m2, a w drugim 3,34 m2. Podatniczka zakwestionowała w protokole włączenie do powierzchni pawilonów tzw. wejścia, znajdującego się poza obrysem pawilonu. Z dołączonych do akt rysunków pawilonów handlowych wynika, że są one budynkami mającymi ściany i pokrycie dachowe, a tzw. wejścia stanowią rodzaj zadaszonej prostokątnej wnęki przy drzwiach wejściowych do pawilonu, nie zabudowanej ścianą z jednej strony.
W odwołaniu Zofia M. podniosła zarzut ustalenia zbyt wysokiej powierzchni pawilonów, przyjętej do wymiaru podatku.
Decyzją nr S.3252/85/94 z dnia 4 listopada 1994 r. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) utrzymało w mocy wymienioną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu powołało się w szczególności na art. 3 ust. 4 i art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, uznawszy, że budynki pawilonów handlowych łącznie z "wejściem" są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu. Stwierdzono ponadto, że stawki określone uchwałami Rady Miasta Ł. nr XXXII/219/93 z dnia 19 stycznia 1993 r. w sprawie ustalenia podatków lokalnych na 1993 r. oraz nr XXIV/146/92 z dnia 17 stycznia 1992 r. w sprawie ustalenia podatków lokalnych na 1992 r. nie przewyższają stawek określonych w przepisach ustawy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zofia M. zakwestionowała wliczenie do powierzchni pawilonów tzw. "wejść" o ogólnej powierzchni 6,88 m2, podnosząc, że jest to "nieuzasadnione rozszerzenie zapisów zawartych w art. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych". Sporne "wejścia" znajdują się poza pawilonem, nie można ich określić jako pomieszczenia powstałego w wyniku załamania zewnętrznych dwu ścian pawilonu, nie mają słupów ani filarów, stanowią niczym nie ograniczoną powierzchnię.
W piśmie procesowym z dnia 24 grudnia 1994 r. skarżąca poinformowała o wykonaniu przez pracowników Urzędu Miasta w dniu 23 grudnia 1994 r. dokumentacji fotograficznej tzw. "wejścia wnęki" do pawilonu. Podała, że wykorzystanie ścian wnęki do eksponowania reklamy towarów, jak również zakratowanie wnęki nie powinny mieć wpływu na wymiar podatku.
W aktach administracyjnych znajduje się pięć zdjęć bez żadnej adnotacji dotyczącej czasu ich wykonania.