1. Zakwestionowanie wiarygodności dokumentów, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, wymaga umotywowania takiej oceny ze strony organu celnego.
2. Gdy towar celny jest przedmiotem umowy barterowej, dla ustalenia jego wartości celnej mają zastosowanie przepisy art. 27-30 w związku z art. 25 ust. 3 Prawa celnego.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 26-27 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD, wymierzającą od Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego należności celne za sprowadzoną z Republiki Białoruskiej sól potasową.
W uzasadnieniu swojej decyzji Prezes Głównego Urzędu Ceł podał, iż stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 Prawa celnego wartość transakcyjna nie może być przyjęta za wartość celną towaru w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w art. 50 ust. 3 i 4 służące do określenia wartości celnej nie zostały dołączone do wniosku, a w przypadku ich dołączenia - jeśli organ celny zakwestionował ich wiarygodność /np. z uwagi na rażąco niską cenę wykazaną w tych dokumentach/.
W takim wypadku za wartość celną przyjmowana jest wartość transakcyjna podobnego towaru lub identycznego /zgodnie z art. 27-28 Prawa celnego/ wprowadzonego na polski obszar celny, sprzedanego w tym samym lub zbliżonym czasie co towar, dla którego jest ustalana wartość celna.
Zastosowanie zastępczych metod wyceny opiera się na posiadanych przez Urząd Celny informacjach o przywozie identycznych lub podobnych towarów /tj. materiał porównawczy/.
Ponadto wartość transakcyjna może występować wyłącznie w sytuacji istnienia sprzedaży towaru.
W przypadku barteru brak jest transakcji sprzedaży, jako że transakcja ta nie jest wyrażona ani płacona w postaci pieniężnej - w związku z tym brak jest również wartości transakcyjnej.
Urząd Celny dokonując odpraw celnych importowanej z Białorusi soli potasowej zakwestionował cenę towaru podaną w fakturach kontrahenta zagranicznego i opierając się na posiadanym materiale porównawczym /zgodnie z art. 27 Prawa celnego/ określił cenę na 80 USD za tonę.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Przedsiębiorstwo wnosiło o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucając jej niezgodność z prawem przez naruszenie przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 Prawa celnego polegające na bezzasadnym kwestionowaniu dokumentów załączonych do Jednolitych Dokumentów Administracyjnych oraz art. 27 Prawa celnego przez nieprecyzyjne zastosowanie metody i sposobu ustalenia wartości celnej.
Nadto skarżąca Przedsiębiorstwo zarzuca niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych do rozstrzygnięcia w szczególności warunków obrotu i ilości towarów sprowadzonych przez stronę.
W uzasadnieniu skargi podniesiono między innymi, że decyzja jest bezzasadna, bowiem organy celne powołując się na treść art. 26 ust. 1 pkt 5 Prawa celnego nie wykazały, czy zakwestionowano wartość określoną w umowie i w fakturach dlatego, że nie jest to wartość transakcyjna, czy też dlatego, że na dokumentach tych wskazana była rażąco niska cena. Jeżeli podstawą decyzji była rażąco niska cena wymieniona w dokumentach służących do określenia wartości celnej, to chybionym jest argument o braku wartości transakcyjnej.
Art. 27 Prawa celnego w przypadkach o których mowa w art. 26 ust. 1 Prawa celnego pozwala na ustalenie wartości celnej metodą wartości transakcyjnej towarów identycznych wprowadzonych na polski obszar celny w tym samym lub zbliżonym czasie, przy czym zgodnie z ust. 4 tego przepisu powinno się tu przyjmować za wartość celną najniższą stwierdzoną wartość transakcyjną.