Uzasadnienie strona 3/3

W konsekwencji powyższego nie można określić w takim przypadku wartości celnej towaru według art. 25 ust. 1 Prawa celnego. Nie oznacza to, aby w przypadku barteru strona, bądź też organy celne mogły określać wartość celną towaru w sposób dowolny. Ustawodawca określił zasady ustalania wartości celnej towaru w takim przypadku w art. 25 ust. 3 Prawa celnego odsyłając do zasad określonych w art. 27-30 Prawa celnego.

Przepisy powyższe podają definicję towaru "identycznego" /art. 27 ust. 2/ jak i towaru "podobnego" /art. 28 ust. 2/ i w zależności od rodzaju towaru wskazują metodę określenia wartości towaru. Oprócz metod wykazanych w ww. przepisach ustawodawca przewidział inne metody określone w art. 29 i 30 Prawa celnego.

W sentencji zaskarżonej decyzji przyjęto metodę określoną w art. 27 Prawa celnego, zaś w uzasadnieniu tejże decyzji powołano się również na art. 28 Prawa celnego, jednak treść uzasadnienia zaskarżonej decyzji wskazywałaby na to, że metoda wyceny wartości celnej towaru oparta jest na art. 27 Prawa celnego.

Na uzasadnienie swoich twierdzeń organy celne dołączyły kserokopie Jednolitych Dokumentów Administracyjnych SAD dotyczących importu soli potasowej o zróżnicowanej identyfikacji jak i cenie.

Organy celne wbrew powinnościom określonym w art. 27 ust. 3 Prawa celnego ustalając wartość celną towaru nie uwzględniły różnic wartości wynikających z okoliczności sprzedaży, szczebla obrotu i ilości sprzedawanych towarów. Przedstawiony materiał porównawczy dotyczy niewielkich ilości soli potasowej w porównaniu z ilością tejże soli sprowadzanej przez stronę w wykonaniu zawartego kontraktu.

Te okoliczności mogą mieć istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia wartości celnej towaru. Organy celne tych okoliczności nie badały, o czym świadczą dołączone akta administracyjne, jak również uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Powyższe okoliczności wskazują, że zostały naruszone przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na treść zaskarżonej decyzji, dlatego na podstawie art. 207 par. 2 ust. 1 Kpa należało tę decyzję uchylić.

Strona 3/3