Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ określając obowiązki podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą w zakresie zgłoszenia do odprawy odnosi się do wniosku o wszczęcie postępowania celnego, natomiast zwrot użyty w art. 70 ust. 3 Prawa celnego dotyczy rozbieżności między dokumentami /które ma obowiązek przedstawić organowi celnemu przewoźnik stosownie do art. 40 ust. 2 Prawa celnego/, a stanem faktycznym ujawnionym w wyniku rewizji środka przewozowego.
Przepisy art. 70 ust. 3 Prawa celnego nie uzależniają wymierzenia wobec przewoźnika opłaty manipulacyjnej dodatkowej za ujawnienie w wyniku rewizji celnej środka przewozowego towaru celnego nie zgłoszonego do odprawy celnej od tego, czy przewoźnik do tego stanu rzeczy przyczynił się czy też nie.
oddala skargę.
Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego wymierzającą od S.F. w Moskwie opłatę manipulacyjną dodatkową w kwocie 2.499.200.000 zł.
W uzasadnieniu swojej decyzji Prezes Głównego Urzędu Ceł podał, że stosownie do art. 70 ust. 3 Prawa celnego w przypadku ujawnienia w wyniku rewizji celnej środka przewozowego, towaru celnego nie zgłoszonego od odprawy celnej, od przewoźnika lub spedytora pobiera się opłatę manipulacyjną dodatkową w wysokości wartości celnej towaru. Podstawą wymiaru był fakt, że w wyniku rewizji środka przewozowego należącego do firmy S.F. funkcjonariusze celni ujawnili papierosy nie zgłoszone do odprawy celnej o wartości 2.499.200.000 zł.
W rozumieniu Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR /Konwencja TIR/ sporządzonej w Genewie w dniu 14 listopada 1974 r. /załącznik do Dz.U. 1984 nr 17 poz. 76/ oraz Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego /CMR/ /załącznik do Dz.U. 1962 nr 49 poz. 138/ posiadacz karnetu i przewoźnik odpowiada - jak za swoje czynności i zaniedbania - za czynności i zaniechania swoich pracowników.
Ponieważ kierowca środka przewozowego, w którym organy celne ujawniły towar nie zgłoszony do odprawy celnej, jest pracownikiem firmy S.F., to zaistniały podstawy do wymiaru tej opłaty.
Stosownie do art. 2 ust. 6 Prawa celnego za podmiot dokonujący lub jednostkę nie posiadającą osobowości prawnej, dokonującą obrotu towarowego z zagranicą uważa się osobę fizyczną, prawną lub jednostkę nie posiadającą osobowości prawnej, dokonującą obrotu towarowego z zagranicą na własny rachunek i we własnym imieniu. Podmiot ten jest obowiązany, zgodnie z art. 40 ust. 1 Prawa celnego, dostarczyć do granicznego miejsca odpraw celnych i zgłosić do odprawy celnej towary będące przedmiotem tego obrotu.
W sprawie podmiotem dokonującym obrotu towarowego z zagranicą jest firma S.F.
W skardze adresowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Konsul Federacji Rosyjskiej w Warszawie, występując w imieniu S.F., wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucającej jej niezgodność z prawem, polegającą na błędnym zastosowaniu art. 48 i art. 70 ust. 3 Prawa celnego oraz wymienionych wyżej Konwencji. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że w wyniku rewizji celnej w samochodzie należącym do S.F. ujawniono papierosy, nie zgłoszone do odprawy celnej.
W wyniku czego zostało wszczęte postępowanie karne przeciwko kierowcy samochodu o dokonanie przestępstwa z art. 80 par. 1, art. 81 par. 1, art. 94 par. 1 w zw. z art. 25 par. 1 pkt 3 i art. 5 ustawy karno-skarbowej. W trakcie postępowania karnego Prokuratura Rejonowa postanowieniem stwierdziła, iż "w toku śledztwa nie zebrano dostatecznych dowodów na przyjęcie, iż właściciel ciągnika siodłowego z naczepą posiadał informację o przemycie przez kierowcę papierosów, bądź też brał w tym przemycie udział".
Tak więc nastąpiła indywidualizacja odpowiedzialności karnej dokonana przez właściwy po temu organ /na tym etapie/. Sytuacja ta obala domniemanie przyjęte a leżące u podstaw odpowiedzialności przewoźnika płynące z art. 70 ust. 3 Prawa celnego oraz Konwencji TIR i Konwencji CMR.