Skarga Heleny P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie odmowy zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy w 1993 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
Tezy

Określenie przedmiotu sprawy jako "odmowy zaniechania poboru podatku w 1993 r. i w przyszłości" nie znajduje podstaw prawnych. Podatnikowi przysługuje prawo ubiegania się o zaniechanie poboru podatku w każdym roku podatkowym, jeżeli znajdzie się w sytuacji uzasadniającej, jego zdaniem, taki wniosek.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Heleny P. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 10 stycznia 1994 r. w przedmiocie odmowy zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy w 1993 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

We wniosku z dnia 9 czerwca 1993 r. skierowanym do Pierwszego Urzędu Skarbowego w L. Helena P. zakwestionowała obciążający ją obowiązek podatkowy i zwróciła się o zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w formie zaliczek potrącanych z renty, argumentując, iż otrzymuje rentę w wysokości 1 329 000 zł, ma 56 lat, 30 lat pracy, a od 1956 r. opłacała wszystkie składki i podatki, które obowiązywały w czasie jej pracy. Potrącany obecnie podatek jest nienależny, jako świadczenie płacone po raz drugi. Wyjaśniła, że pieniądze potrącane jako zaliczka przeznaczyłaby na leczenie, gdyż jest chora.

Decyzją z dnia 22 września 1993 r. Pierwszy Urząd Skarbowy w L., wskazując jako podstawę prawną art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 11 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./, odmówił zaniechania poboru podatku dochodowego za 1993 r. "i w przyszłości"; w uzasadnieniu decyzji podał, że od podatku dochodowego są wolne wyłącznie renty inwalidzkie inwalidów wojennych i wojskowych oraz kombatantów i osób represjonowanych, natomiast renta otrzymywana przez wnioskodawczynię nie stanowi przychodu zwolnionego od podatku. Wyjaśniono również, że jest możliwość odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacji osób niepełnosprawnych, pod warunkiem udokumentowania tych wydatków.

W odwołaniu Helena P. ponownie zakwestionowała obowiązek podatkowy w podatku dochodowym z tytułu otrzymywanej renty i wyjaśniła, że o prawnej możliwości zakwestionowania obowiązku podatkowego na podstawie art. 175 par. 1 Kpa dowiedziała się z pouczenia zawartego na druku informacji podatkowej otrzymanej z ZUS-u. Pobór zaliczek z niskiej renty jest krzywdzący, gdyż odwołująca się musi ponosić opłaty za mieszkanie, niezbędne leki i zabiegi lecznicze.

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 stycznia 1994 r. Izba Skarbowa w (...) utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu stwierdziła, iż podziela stanowisko Urzędu Skarbowego co do braku podstaw do zaniechania poboru podatku, gdyż w świetle art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ można zaniechać poboru, gdy przemawiają za tym szczególne okoliczności. W tej sprawie okoliczności takie nie występują, albowiem wysokość otrzymywanej renty nie odbiega zasadniczo od rent innych podatników znajdujących się w podobnej sytuacji. W dalszej części uzasadnienia Izba Skarbowa obszernie informuje o możliwości i warunkach dokonania odliczeń od rocznego dochodu kwot wydatkowanych na cele rehabilitacyjne, w szczególności na leki, i stwierdza, że odwołująca się jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i ten fakt stara się zakwestionować w swoich podaniach.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Helena P., powołując się na art. 175 par. 1 Kpa, stwierdza, że kwestionuje obowiązek opłacania podatku od renty, i żąda zwrotu niesłusznie pobranego podatku, gdyż - jej zdaniem - wszelkie terminy składania pism zachowała, a znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i dlatego prosi o zwrot pobranego podatku.

Strona 1/2