Przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ w związku z art. 1 pkt 7 lit. "b" ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ nie stwarzają dla organów samorządowych podstaw do orzekania w formie decyzji administracyjnych w sprawach dokonywania zmian wpisów w księgach wspólnot gruntowych.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Władysławy B. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 7 maja 1992 r. w przedmiocie zmiany wpisu w Księdze Leśnej Wspólnoty Gruntowo-Serwitutowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta i Gminy w U. z dnia 3 kwietnia 1992 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 3 kwietnia 1992 r. Burmistrz Gminy i Miasta w U. orzekł na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ o dokonaniu zmiany wpisu w Księdze Leśnej Wspólnoty Gruntowo-Serwitutowej wsi W.T. w pozycji 85, gdzie figuruje Aniela M. z udziałem w wysokości całe prawo, przez wpisanie w to miejsce Marii G., zamieszkałej w W.T. przy ul. G. nr 69. Główne tezy uzasadnienia były następujące: na podstawie decyzji z dnia 30 grudnia 1963 r. byłego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w N. - Referatu Leśnictwa uznano wspólnotę leśną we wsi W.T. Kolejną decyzją z dnia 26 marca 1973 r., wydaną przez ten sam organ, dokonano aktualizacji w ustaleniu nieruchomości stanowiących wspólnotę gruntową we wsi W.T. Z dość niejasnego wywodu uzasadnienia wynika dalej, iż określono /nie wiadomo, jaką decyzją/ wykaz osób uprawnionych do udziału w tej wspólnocie gruntowej wraz z ustaleniem wysokości udziałów. W pozycji 85 /prawdopodobnie Księgi Leśnej Wspólnoty Gruntowo-Serwitutowej/ wpisano nazwisko Anieli M./W./. Z dokumentów, jakimi dysponował Urząd Stanu Cywilnego, wynikało, że nazwiska Aniela M. i Aniela W. dotyczą jednej i tej samej osoby. Z dokumentów wynika, że całość gospodarstwa rolnego po Anieli W. /M./ przejęła Władysława B., zamieszkała w W.T. przy ul. G. nr 67, nie wnosząc zmian w Księdze Serwitutowej wsi W.T. i nie przenosząc udziału we wspólnocie na swoje nazwisko, mimo korzystania z tego udziału do czasu wydania decyzji. Aktem notarialnym z dnia 19 września 1977 r. Władysława B. zbyła gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 3,41 ha na rzecz małżeństwa Marii i Albina G., zamieszkałych w W.T. przy ul. G. nr 69, pozostawiając sobie działkę nr 337/1 o powierzchni 0,08 ha, która ma charakter placu budowlanego. Zarówno zbyte gospodarstwo rolne, jak i pozostawiona działka wchodziły w skład wspólnoty gruntowej. W sporządzonym akcie notarialnym jednak nie wykazano przeniesienia udziału we wspólnocie gruntowej. Stosownie do art. 28 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych w razie zbycia całości gruntów gospodarstwa rolnego przez uprawnionego do udziału we wspólnocie udział ten przechodzi w całości na nabywcę. W razie zbycia części gruntu udział we wspólnocie zachowuje dotychczasowy właściciel, chyba że na podstawie umowy odstąpi swe uprawnienia nabywcy. Jeżeli jednak zbywca pozostawia sobie obszar użytków nie większy niż 0,1 ha, udział we wspólnocie przechodzi na nabywcę. Skoro Władysława B. pozostawiła dla siebie tylko 0,08 ha użytków rolnych, to jej udział we Wspólnocie Leśnej przeszedł na nabywcę gruntu.
Od powyższej decyzji Władysława B. wniosła odwołanie do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...), podając, że gdy sprzedawała gospodarstwo rolne małżeństwu Marii i Albinowi G., nie była świadoma przejęcia na nabywców prawa do faktycznie zachowanego udziału we wspólnocie, nikt też nie pouczył jej o tym.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) decyzją z dnia 7 maja 1992 r. /SSWT.KO-0034c/47/92 utrzymało decyzję organu pierwszej instancji w mocy, podzielając argumentację dotychczasowego uzasadnienia.