Do czasu całkowitego zaniechania prowadzenia gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/, to jest do czasu przekazania gruntów następcy lub Państwu, brak jest podstaw do zwolnienia rolnika od obowiązku uiszczenia składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Anny P. na decyzję Wojewody Kaliskiego z dnia 4 sierpnia 1983 r. w przedmiocie wymiaru składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników.
Naczelnik Miasta i Gminy w O. na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/ oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 21 poz. 94/, ustalił nakazem płatniczym /decyzją administracyjną/ nr 79 z dnia 24 kwietnia 1983 r. dla Anny P. składkę za 1983 r. na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników w wysokości 2.900 zł /to jest 2.400 zł od dwóch osób i kwotę 500 zł z gruntów/.
Decyzja ta została zaskarżona przez Annę P. odwołaniem do Wojewody Kaliskiego, w którym zarzuciła, że nie jest rolnikiem i nie będzie nim w przyszłości, albowiem jej grunty stały się "nieużytkiem" na skutek wybierania żwiru w czasie wojny przez Niemców, budowy rurociągu wodnego oraz przeznaczenia ich na teren pod zabudowę.
Wojewoda Kaliski, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją nr Fn. IV-4/3252/23/83 z dnia 4 sierpnia 1983 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej wymiaru składki z hektara przeliczeniowego i ustalił tę składkę w wysokości 165 zł. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że wymiaru składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników dokonano na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/ i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 21 poz. 94/. Zgodnie z przepisami art. 2 pkt 1 i 4 oraz art. 3 ust. 1 ustawy ubezpieczenie społeczne rolników jest obowiązkowe, a składkę na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników opłaca ta osoba, która prowadzi gospodarstwo rolne na gruntach stanowiących jej własność lub będących w jej posiadaniu, o powierzchni co najmniej 0,5 ha, co właśnie ma miejsce w tej sprawie. Według zaś art. 43 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, składka na ubezpieczenie społeczne rolników wynosi rocznie 1.200 zł od każdego ubezpieczonego i 500 zł z każdego pełnego hektara przeliczeniowego. Mając na uwadze te przepisy oraz par. 27 ust. 1 i 2 cytowanego rozporządzenia, składkę z niepełnego hektara przeliczeniowego gruntu zmniejszono proporcjonalnie do obszaru gruntów rolnych.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczną decyzję Wojewody Kaliskiego złożyła Anna P., która w dalszym ciągu twierdziła, że jej nieruchomość rolna o obszarze 1,02 ha nie stanowi gospodarstwa rolnego, bo grunty zostały zniszczone, a zatem zaskarżona decyzja "jest niesprawiedliwa" w jej przekonaniu.
Wojewoda Kaliski wniósł o oddalenie skargi, uzasadniając swój wniosek tym, że gospodarstwo rolne skarżącej składa się z gruntów rolnych klasy VI o powierzchni 0,66 ha i nieużytków o obszarze 0,36 ha. Z tego też względu, według art. 2 pkt 4 cytowanej ustawy, gospodarstwem rolnym jest nieruchomość rolna, jeżeli stanowi lub może stanowić zorganizowaną całość gospodarczą obejmującą grunty rolne i inne. W tej sytuacji - zdaniem Wojewody Kaliskiego - nieuprawianie gruntu rolnego nie jest istotne w sprawie i jednocześnie nie jest społecznie usprawiedliwione, a w sumie nie zwalnia od obowiązkowego społecznego ubezpieczenia rolników i ich rodzin oraz opłacania składek ubezpieczeniowych.