1. Do okresu pozostawania w stosunku pracy w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ należy wliczać okres urlopu bezpłatnego.
2. Jeżeli organ przesądził decyzją ostateczną co do zasady uprawnienie do zasiłku dla bezrobotnych, decyzja późniejsza, stwierdzająca brak takich uprawnień, może zapaść jedynie po wzruszeniu decyzji wcześniejszej /art. 16 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Róży Z.-D. na decyzję Wojewody P-kiego z dnia 12 lipca 1991 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody P-kiego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 12 lipca 1991 r. nr BP.II-3/9112/103/91 działający z upoważnienia Wojewody Dyrektor Wojewódzkiego Biura Pracy w P., po rozpatrzeniu odwołania Róży Z.-D. od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia 27 czerwca 1991 r., odmawiającej przyznania zasiłku dla bezrobotnych od dnia 16 kwietnia 1991 r., utrzymał tę decyzję w mocy, powołując się na następujące ustalenia: Róża Z.-D. pracowała w Kombinacie Państwowych Gospodarstw Rolnych w B. od dnia 1 października 1980 r. do dnia 31 stycznia 1991 r., w tym od dnia 7 sierpnia 1990 r. do dnia 31 stycznia 1991 r. korzystała z urlopu bezpłatnego W biurze pracy zarejestrowała się w dniu 15 lutego 1991 r. i do dnia 15 kwietnia 1991 r. otrzymywała zasiłek dla bezrobotnych na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia 16 marca i z dnia 17 kwietnia 1991 r.
Decyzją z dnia 27 czerwca 1991 r. nr RBP 9112/8046/91 Kierownik Urzędu Rejonowego w W. odmówił przyznania jej zasiłku od dnia 16 kwietnia 1991 r., uznając, że Róża Z.-D. nie spełnia warunku określonego w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, to jest przepracowania 180 dni w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania. Organ I instancji powołał się na wyjaśnienie Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, zgodnie z którym urlopu bezpłatnego nie wlicza się do zatrudnienia stosownie do art. 174 par. 2 kodeksu pracy.
Odwołanie Róży Z.-D. nie zostało uwzględnione przez organ II instancji, który podzielił argumentację prawną przedstawioną w zaskarżonej decyzji.
Decyzję organu odwoławczego Róża Z.-D. zaskarżyła do sądu administracyjnego, podnosząc, że z powodu obłożnej choroby nie mogła zarejestrować się w biurze pracy bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy. Zarejestrowanie w dniu 15 lutego 1991 r. spowodowało brak 7 dni do wymaganego okresu zatrudnienia.
Organ odwoławczy, odpowiadając na skargę, wniósł o jej oddalenie, podtrzymał uzasadnienie zaskarżonej decyzji i podniósł dodatkowo, że decyzja dotycząca przyznania zasiłku nie jest decyzją uznaniową, co sprzeciwia się skróceniu przez organ administracyjny ustawowego okresu zatrudnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Artykuł 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ stanowi, że prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu z dniem zarejestrowania, jeżeli - poza spełnieniem innych warunków - w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania pozostawał w stosunku pracy co najmniej 180 dniu. Cytowana ustawa nie definiuje stosunku pracy, w tym zakresie więc maja zastosowanie przepisy kodeksu pracy o nawiązaniu i rozwiązaniu takiego stosunku. W świetle tych przepisów stosunek pracy nawiązany na podstawie umowy o pracę ustaje w momencie jej rozwiązania. Pracownik korzystający z urlopu bezpłatnego pozostaje w stosunku pracy, przy czym jego uprawnienia pracownicze z mocy art. 174 par. 2 Kp ulegają ograniczeniu, w szczególności zaś okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą te uprawnienia.