Pojęcie "dowód zakupu towarów", zamieszczone w art. 46a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, oznacza dowód w znaczeniu nadanym przez art. 75 Kpa, który pozwala na ustalenie istnienia lub nieistnienia oznaczonych faktów.
uchyla zaskarżoną decyzję.
W wyniku kontroli przeprowadzonej w Hurtowni Artykułami Spożywczymi prowadzonej przez P.K., ujawniono papierosy pochodzenia zagranicznego. Ustalono również, że P. K. kupił te papierosy od firm, które nie istniały.
P. K. nie przedstawił dowodów odpraw celnych papierosów, które ujawniono w wyniku kontroli.
Dyrektor Urzędu Celnego wymierzył P. K. należności celne za 18.706 paczek papierosów według taryfy celnej 2402 20 00, ustalając wartość celną na 128.676.248 zł i cło w kwocie 115.809.000 złotych. Organ I instancji stwierdził, że przedmiotowe papierosy zostały wprowadzone na polski obszar celny z pominięciem odprawy celnej.
Po rozpoznaniu odwołania P. K. od powyższej decyzji Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Organ odwoławczy stwierdził, że obrotem towarowym z zagranicą jest przywóz towarów z zagranicy niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę celną. Przywóz towarów na polski obszar celny podlega cłu.
Według Prezesa GUC P. K. wprowadził do obrotu papierosy, nie przedstawił też dokumentów odprawy celnej.
Powołując się na art. 46a ust. 2 Prawa celnego organ odwoławczy stwierdził, że w przypadku gdy osoba posiadająca towary przywiezione z zagranicy w toku czynności kontrolnych nie przedstawi dowodów odprawy celnej lub dowodów zakupu uważa się, że towar nie był poddany kontroli celnej. Fakt, że firmy wystawiające faktury dla strony nie istnieją, świadczy, według Prezesa GUC, o tym, że towar nie był poddany kontroli celnej. W interesie strony leży, aby dokonując zakupu towarów pochodzenia zagranicznego znacznej wartości upewniła się w kwestii dokonania odpraw celnych tych towarów i ciążących na nich należności państwowych oraz wiarygodności kontrahenta.
W skardze na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł P.K. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Zarzucił naruszenie art. 46a ust. 2 Prawa celnego przez błędne przyjęcie, że podmiotem dokonującym obrotu z zagranicą jest skarżący.
Według skarżącego z art. 46a ust. 2 Prawa celnego wynika, że za poddane kontroli celnej uważa się towary w przypadku, gdy ich posiadacz przedstawi dowód, że towary zakupił. W przypadku gdy posiada on dokument na to, iż obrotu dokonał inny podmiot, nie jest on uważany za podmiot dokonujący obrotu z zagranicą /art. 48 Prawa celnego/.
Według skarżącego dokument stanowi dowód wyłącznie tego, że stwierdzenie pochodzi od jego wystawcy. Skarżący twierdzi, że przedstawione przez niego rachunki są dokumentami i stanowią dowód. Zawarta w nich treść nie jest zgodna z prawdą wyłącznie z uwagi na niemożność zidentyfikowania osoby wystawcy.
Wynika z nich jednak, że osoba nieznana z nazwiska złożyła oświadczenie woli o tym, że sprzedaje towar skarżącemu, a skarżący o tym, że towar kupuje. Zobowiązanie zostało zawarte w kraju, a więc według skarżącego należy przyjąć, iż obrotu z zagranicą dokonał inny podmiot.
Skarżący zarzuca, że organy celne nie mogą przerzucać odpowiedzialności za nieszczelność granic celnych na osoby, które w dobrej wierze oraz z zachowaniem wszelkich reguł staranności kupieckiej nabyły w kraju towary sprowadzone z zagranicy. Papierosy zostały zakupione na giełdzie towarowej, a sprzedawca okazał się dowodem odprawy celnej oraz wpisem do rejestru działalności gospodarczej. Skarżący zarzucił ponadto, że zaskarżoną decyzją wymierzono cło zarówno od papierosów, na których zakup rachunki zostały zakwestionowane, jak i od tych, gdzie rachunki nie były kwestionowane, a więc od 3.586 nie kwestionowanych paczek.