Niedopuszczalne jest w demokratycznym państwie prawa, by różne organy administracji państwowej odmiennie oceniły i kwalifikowały określone sytuacje skarżącego na podstawie tych samych dowodów.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
Dyrektor Urzędu Celnego w P. decyzją z 15.10 1993 r. zawartą w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym SAD (...) dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym, po dokonaniu wymiaru należności celnych samochód dostawczy Mercedes Benz, sprowadzony przez Wyższe Seminarium Duchowne z W.
We wniesionym odwołaniu Wyższe Seminarium Duchowne w W. podnosi, iż oclony samochód Mercedes Benz 310D otrzymało w darze od Polskiej Misji Katolickiej. Akt darowizny wyraźnie stwierdza, że Polska Misja Katolicka zakupiła za owe środki, tzn. pieniądze pochodzące z ofiar wiernych, wyżej wymieniony samochód, który został przeznaczony w darze dla Wyższego Seminarium Duchownego w W., i dlatego bezpośrednio zakupiono samochód na odbiorcę, by nie mogła posługiwać się nim inna osoba prawna, jak tylko obdarowany. Mylne jest oświadczenie Urzędu Celnego w P., sugerujące, jakoby zostały seminarium przekazane pieniądze za które miano zakupić w Niemczech wyżej wymieniony pojazd. Jest to Mylne jest oświadczenie Urzędu Celnego w P., sugerujące, jakoby zostały seminarium przekazane pieni dowolna interpretacja, niezgodna z prawdą i z treścią aktu darowizny, podważająca równocześnie wiarygodność oświadczeń ks. biskupa ordynariusza, ofiarodawcy i seminarium.
Akt darowizny został dostarczony w terminie 5 dni od zabezpieczenia pojazdu, jednakże kierownik Punktu Celnego w W. nie przyjął do wiadomości jego treści, obstając przy zakwalifikowaniu sprawy jako kupno-sprzedaż.
Prezes GUC, decyzją (...) z 22.04.1994 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 56 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w RP /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu celnego I instancji. W uzasadnieniu wyjaśnia, że ze znajdującego się w aktach rachunku wystawionego 9.10.1993 r. przez firmę D. z L. wynika, iż sprzedała ona Wyższemu Seminarium Duchownemu w W. używany samochód marki Mercedes Benz, typ 0310D. W związku z tym nie można przyjąć stwierdzenia zawartego w zaświadczeniu wystawionym 10.11.1993 r. przez Polską Misję Katolicką w H., że zakupiony samochód stanowi dar misji dla seminarium. Skoro tak było, to nie można uznać, iż przedmiotowy pojazd stanowi dar i dlatego nie można stwierdzić, iż w oparciu o przepis art. 56 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 17 maja 1989 r., że pojazd ten jest wolny od opłat celnych.
W skardze do NSA Wyższe Seminarium Duchowne w W. wniosło o uchylenie w całości powyższej decyzji prezesa GUC. Zdaniem skarżącego, organ administracji państwowej wydając zaskarżoną decyzję, zaniechał rozważenia argumentów podnoszonych przez stronę, oceny materiałów dowodowych, bowiem zaświadczenie o akcie darowizny wystawione przez Polską Misję Katolicką ma charakter dokumentu urzędowego. Postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone częściowo, a mianowicie tylko co do rachunku wystawionego przez sprzedającego, a nie zostały ustalone dokładnie fakty podważające tym samym wiarygodność oświadczenia ks. biskupa ordynariusza, ofiarodawcy i obdarowanego. Organ wydający zaskarżaną decyzję wyciągnął wnioski sprzeczne z logiką i doświadczeniem życiowym. Faktem bowiem powszechnie znanym jest, że seminaria duchowne utrzymują się wyłącznie z ofiar wiernych, są instytucjami niezarobkowymi i niedochodowymi. Ponadto na wywóz z kraju tak znacznej wartości środków dewizowych musiałoby być specjalne zezwolenie. Na zakończenie podnosi się to, iż inny organ administracji państwowej /urząd skarbowy/ na podstawie tych samych dokumentów uznał, iż przedmiotowy samochód stanowił darowiznę.