Nie ma podstaw prawnych do tego, by w trybie art. 155 Kpa można było uchylać lub zmieniać prawidłowe /niewadliwe/ ostateczne decyzje deklaratoryjne organów podatkowych, określające zobowiązania w podatku od towarów i usług.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Izba Skarbowa w K. decyzją z 21.10.1994 r., powołując się na art. 155 Kpa, uchyliła z urzędu ostateczną decyzję Izby Skarbowej w K z 30.12.1993 r. w sprawie Tomasza K. prowadzącego Przedsiębiorstwo A. w K. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług w kwocie 52.204.000 zł i odmowy bezpośredniego zwrotu podatku w kwocie 27.944.000 zł za lipiec 1993 r. w następujący sposób, że zwraca się na rachunek bankowy tego przedsiębiorstwa kwotę 22.946.000 zł, będącą nadwyżką podatku naliczonego nad należnym za lipiec 1993 r.
W uzasadnieniu izba stwierdza, iż Tomasz K., właściciel Przedsiębiorstwa A., produkując akumulatory zalicza je do dwóch grup SWW: do grupy SWW 1134 typy 6 SC 34, 6 SC 45, 6 SC 66, 6 SC 88, 6 SE 120, 6 SE 165, stosując do nich 22-proc. stawkę VAT oraz do grupy SWW 1039 typy: 3 SE 120Z, 3 SE 190, 3 SE 165, 6 SE 90 i 6 SE 100, stosując "0" proc. stawkę. W dalszej części swej decyzji izba stwierdza, iż przeprowadzone postępowanie podatkowe wykazało, że jednostka ta nieprawidłowo kwalifikowała do grupy SWW 1039 - zespoły i części ciągników uniwersalnych /rolniczych/ akumulatory typu 6 SE 90 i 6 SE 100", opodatkowując je "0" proc. stawką, zamiast kwalifikować do grupy SWW 1134 "akumulatory i baterie galwaniczne" i stosować do nich 22-proc. stawkę podatku zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Uzasadnienie zawiera wyliczenie podatku naliczonego nad należnym za lipiec 1993 r. oraz informację, iż z wyliczeniem tym zapoznano podatnika, który nie wniósł zastrzeżeń do protokołu w dniu 20.10.1994 r.
Drugą decyzją z 21.10.1994 r. Izba Skarbowa w K., powołując się na art. 155 Kpa, zmieniła na wniosek Tomasza K. prowadzącego Przedsiębiorstwo A. w K z 20.10.1994 r. swą ostateczną decyzje z 21.6.1994 r. w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług w kwocie 90.924.000 zł za okres od sierpnia do grudnia 1993 r. w sposób, iż zwróciła na rachunek bankowy Przedsiębiorstwa A. kwotę 248.861.000 zł będącą nadwyżką podatku naliczonego nad należnym za wyżej wymieniony okres.
Uzasadnienie decyzji jest identyczne jak decyzji dotyczącej podatku od towarów i usług za lipiec 1993 r.
Powyższe dwie decyzje Izby Skarbowej w K. z 21.10.1994 r. zostały zaskarżone do NSA przez Prokuratora Wojewódzkiego w P. Decyzjom tym zarzuca się naruszenie art. 18 ust. 1 i art. 50 w związku z art. 4 pkt 1 ustawy o VAT oraz par. 35 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ w związku z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej /t.j. Dz.U. 1989 nr 40 poz. 221/ i zarządzeniem nr 7 Prezesa GUS z dnia 26 lutego 1990 r. nr OBRBW-206-40-38 w sprawie aktualizacji SWW, a ponadto art. art. 6, art. 107 par. l, art. 151 par. 1 oraz art. 155 Kpa. Prokurator wnosi o uchylenie powyższych decyzji na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa, gdyż nieprawidłowo rozstrzygają one kwestię klasyfikacji SWW części produkowanych przez A. akumulatorów, co w konsekwencji prowadzi do bezprawnego stosowania uprzywilejowanej "0" proc. stawki podatku od towarów i usług, a także nie powołują materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia, nie zawierają uzasadnienia faktycznego i prawnego oraz nie uwzględniają całokształtu materiału dowodowego.