Nie można oceniać drogi publicznej jako targowiska w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Określenie targowiska zawarte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych prowadzić musi do wniosku, że opłatę targową pobiera się nie tylko na targowiskach, których lokalizacja została ustalona przez gminy, lecz w każdym innym miejscu, w którym handel w określonych formach jest prowadzony.
Nie można jednak podzielić poglądu, iż targowiskami są także chodniki na ulicach, że fakt dokonywania sprzedaży jest wystarczającą okolicznością, by dane miejsce uznać za targowisko.
(...) Rozpoznając ponownie sprawę należy wyjaśnić czy skarżący prowadził działalność handlową na drodze publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/.
W przypadku pozytywnego ustalenia należy przyjąć, iż nie byłoby podstaw do pobierania opłaty targowej. W takiej sytuacji skarżącego obowiązywałby obowiązek zapłacenia opłaty za zajęcie drogi względnie kary pieniężnej za zajęcie drogi bez zezwolenia zarządu drogi /art. 40 ust. 4 ustawy o drogach publicznych/.