Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Bryk Sędziowie NSA Jerzy Solarski /spr./ AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant: st.sekr.sąd.B.Krztoń po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi L. E. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie nakazu wykonania określonych robót budowlanych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] czerwca 2003 r., Nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. na rzecz skarżącej L. E. kwotę 10 zł (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sygn. SA/Rz 1381/03 UZASADNIENIE
Decyzją z dnia [...].08.2003r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w R., działając na podstawie art. 138 §1 pkt. 1 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania L. E. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...].06.2003 r. znak [...], nakazującej L. E. i B. C., jako współwłaścicielom części wydzielonej na działce nr 303 w K., usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, a to zabezpieczenia konstrukcji dachu budynku mieszkalnego oraz werandy przed wodami opadowymi poprzez uszczelnienie poszycia dachu - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu stwierdzone zostało, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] nakazał p. L. E. i B. C., jako współwłaścicielom części wydzielonej na działce nr 303 zabezpieczenie konstrukcji dachu budynku mieszkalnego oraz werandy przed wodami opadowymi poprzez uszczelnienie poszycia dachu. Jako podstawę prawną organ I instancji wskazał art. 66 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane.
Odwołanie od tej decyzji złożyła współwłaścicielka nieruchomości L. E. twierdząc, że względu na lokalizację budynku w strefie zalewowej i sanitarnej od istniejącej oczyszczalni ścieków, budynek powinien umierać śmiercią naturalną bez możliwości remontu. W odwołaniu podniesiono również, że dopiero podział fizyczny budynku może określić jej udział w kosztach, które musi ponieść wykonując nałożony obowiązek.
Rozpoznając sprawę w trybie odwoławczym organ wskazał na przepis art. 66 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane z 1994 r. który stanowi, że właściwy organ wydaje decyzję nakazującą usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w przypadku stwierdzenia że obiekt jest w nieodpowiednim stanie technicznym, przy czym stwierdzenie przez organ nadzoru budowlanego nieodpowiedniego stanu technicznego jest wystarczające dla podjęcia działań na podstawie wskazanego przepisu. Jeśli chodzi o treść rozstrzygnięcia, to nie została ona sprecyzowana w ustawie, a zatem zależy od okoliczności faktycznych sprawy. Oznacza to konieczność szczegółowego udokumentowania stwierdzonych nieprawidłowości i zapewnienia całkowitej zgodności rozstrzygnięcia zawartego w decyzji z dokonanymi w sprawie ustaleniami. W niniejszej sprawie niekwestionowanym jest fakt, że właściciele obiektu budowlanego nie wykonują obowiązków mających na celu utrzymanie obiektu w należytym stanie technicznym, wobec czego konieczna interwencja organu nadzoru budowlanego stała się konieczna. Wydając zaskarżone rozstrzygnięcie organ I instancji objął swym zakresem stan techniczny budynku mieszkalnego położonego na działkach 302 i 303 w K., a więc cały budynek mieszkalny. Obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości skierowany został do współwłaścicieli części budynku zlokalizowanej na działce nr 303. Wykazano, bowiem, że ta część budynku jest w złym stanie technicznym i wymaga niezwłocznego remontu. Odnosząc się do zarzutów skarżącej organ odwoławczy stwierdził, że żaden obiekt budowlany z powodu złego stanu technicznego nie może stanowić zagrożenia dla ludzi czy mienia. Natomiast od współwłaścicieli zależy, czy podejmą działania w celu doprowadzenia go do stanu zgodnego z prawem czy też dokonają jego rozbiórki. Pozostawienie jednak budynku do śmierci technicznej nie może być akceptowane przez organ nadzoru budowlanego, który powołany jest do czuwania nad przestrzeganiem i stosowaniem przepisów ustawy Prawo budowlane, nie będąc jednocześnie upoważniony do rozstrzygania spraw udziału w kosztach poszczególnych współwłaścicieli w wykonaniu obowiązku określonego zaskarżoną decyzją. W toczącym się postępowaniu administracyjnym organ prawidłowo nałożył obowiązek na odwołującą się i B. C. Z akt wynika bowiem, że część budynku wymagająca remontu jest współwłasnością trzech osób: L. E., B. C. i B. G., dla której Sąd Rejonowy [...] ustanowił przedstawiciela w osobie. B. C. (postanowienie z dnia 11 kwietnia 2003r. sygn. akt [...]). Organ mógł objąć odrębnym rozstrzygnięciem tylko część budynku mieszkalnego, ponieważ zlokalizowana jest na odrębnej działce a współwłaściciele części budynku zlokalizowanych na działce 302 i 303 nie są tożsami. Końcowo organ odwoławczy zaznaczył, że niniejszą sprawę rozstrzyga się w oparciu o przepisy ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. a wydane rozstrzygnięcie na podstawie art. 66 tej ustawy w sprawie wszczętej przed dniem 11 lipca 2003 r. nie pozwala na określenie terminu wykonania obowiązku. Oznacza to, że bez rygoru natychmiastowej wykonalności decyzja podlega wykonaniu przez adresata z chwilą gdy stanie się ostateczna.