Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia del. NSA Jacek Surmacz Sędziowie WSA Kazimierz Włoch AWSA Małgorzata Niedobylska (spr.) Protokolant sekr. Bernadetta Krztoń po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2004 r. na rozprawie - sprawy ze skargi H. i J. M. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych - skargę o d d a l a -

Uzasadnienie strona 1/3

W dniu 5 marca 2002r. H. i J. M. złożyli do Urzędu Skarbowego wniosek o umorzenie zaległości podatkowej w wysokości 5.012,20zł i odsetek za zwłokę od tej zaległości. W uzasadnieniu prośby wskazali, że są inwalidami I i II grupy. Inwalidztwo J. M. powstało w wyniku ciężkiej choroby nowotworowej zakończonej operacją, a to spowodowało konieczność poniesienia dużych wydatków na leczenie i rehabilitację. W związku z tym wnioskodawcy zaciągnęli kredyty bankowe i zakończyli działalność gospodarczą. Obecnie otrzymują się ze skromnych świadczeń ZUS, a ciągle muszą spłacać raty kredytowe.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2002r. nr [...] Urząd Skarbowy odmówił umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998r. w kwocie 5.012,20zł oraz należnych odsetek za zwłokę. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy przez Izbę Skarbową, decyzja z dnia [...] lipca 2002r. nr [...].

Organy obu instancji stanęły na stanowisku, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o umorzenie zaległości. Organy podkreśliły, że przedmiotowa zaległość była konsekwencja nieprzestrzegania obowiązujących przepisów podatkowych przez H. M. prowadzącą w 1998r. działalność gospodarczą. Podatkowa księga przychodów i rozchodów za 1998r. została uznana za nierzetelną w części dotyczącej uzyskanego przychodu, a ustalenie te nie były kwestionowane. Zaległość podatkowa nie była więc wynikiem szczególnych i niezależnych od podatników okoliczności. Organy zwróciły uwagę na uznaniowość decyzji w przedmiocie umorzenia zaległości, podkreślając, że słuszny interes stron, o którym mowa w art.67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacja podatkowa, nie może być utożsamiany z uniknięciem konsekwencji podatkowych powstałych w wyniku działania samego podatnika. Udzielenie ulgi uznaniowej powinno się przyczynić m.in. do poprawy sytuacji ekonomicznej podatnika i wzmocnienia jego kondycji finansowej, co w niniejszej sprawie nie miałoby zastosowania, ponieważ działalność gospodarcza została zlikwidowana w 2001r., a jej wynikiem jest strata w kwocie 42.200,00zł. W ocenie organów podatkowych straty poniesione przez podatnika w jego działalności gospodarczej nie mogą obciążać ogółu społeczeństwa.

Na zarzuty podatników zawarte w odwołaniu, a dotyczące przewlekłości postępowania Izba Skarbowa stwierdziła, że stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej organy podatkowe, przez okres pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym złożone zostało zeznanie podatkowe, mogą skontrolować jego rzetelność.

Na decyzję Izby Skarbowej w Rzeszowie H. i J. M. złożyli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i zarzucając naruszenie przepisów art.67 § 1 Ordynacji podatkowej. Zdaniem skarżących organ II instancji nie przeprowadził wnikliwej analizy podnoszonych przez nich szczególnych okoliczności, a uzasadniających umorzenie zaległości i wydał dowolne rozstrzygnięcie w życiowej dla nich sprawie.

Strona 1/3