Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatkowe postępowanie, Działalność gospodarcza, Administracyjne postępowanie, Podatek dochodowy od osób prawnych
Tezy

1. Skoro spółka w zawartej z prezesem zarządu spółki jako właścicielem nieruchomości umowie najmu przyjęła na siebie obowiązek doprowadzenia pomieszczeń do stanu wymaganego - według jej oceny - dla zaspokajania jej potrzeb tj. zapewnienia odpowiednich warunków pracy zarządu, to oczywiście mogła na siebie takie zobowiązanie w umowie najmu przyjąć, niemniej jednak ocena skutków takiego zobowiązania w umowie cywilnoprawnej dla zakresu zobowiązania podatkowego spółki musi być dokonana w ramach przepisów regulujących zasady opodatkowania.

2. Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną dokonane w oparciu o art. 497 w związku z art. 491 kodeksu handlowego oznacza jedynie zmianę formy ustrojowej przy zachowaniu bytu prawnego, czyli występuje w tym przypadku ciągłość osoby prawnej i przekształcenie to nie powoduje zmian w stosunku do podmiotów trzecich; niemniej jednak nie oznacza to, iż różnego rodzaju orzeczenia, decyzje itd. nakładające na ten podmiot prawny określone obowiązki /lub przyznające mu uprawnienia itd./ mogą być kierowane do danego podmiotu bez uwzględnienia jego aktualnej formy organizacyjno-prawnej oraz firmy - nazwy. Decyzja bowiem powinna - między innymi - zawierać oznaczenie strony /art. 107 par. 1 kodeksu postępowania administracyjnego/, przy czym oczywiście oznaczenie to musi być prawidłowe, tj. zindywidualizowane co do aktualnego stanu tegoż podmiotu, gdyż związana z tym jest ściśle kwestia wykonania decyzji.

Uzasadnienie strona 1/4

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 21 i art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd bada zaskarżoną decyzję pod kątem jej zgodności z prawem i nie jest związany rodzajem i zakresem zarzutów podniesionych w skardze, przy czym kontrola Sądu odnosi się do tego stanu prawnego, jaki miał zastosowanie do okoliczności faktycznych występujących w sprawie.

Jak wynika z okoliczności przytoczonych wyżej, przedmiotem sporu między skarżącą spółką a organami podatkowymi jest kwestia zaliczenia bądź braku podstaw do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określonych wydatków poniesionych przez spółkę.

Według generalnej klauzuli zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, za koszty uzyskania przychodów uznawane były te koszty /wydatki/, które zostały poniesione "w celu osiągnięcia przychodów oraz kosztów funkcjonowania osoby prawnej", ale z wyłączeniem tych kosztów, jakie zostały wymienione w art. 16 cyt. ustawy. W przepisie tym wyrażona została zasada, iż poniesione wydatki muszą pozostawać w określonym związku przyczynowo-skutkowym z przychodami danej osoby prawnej i zapewnieniem jej funkcjonowania, a równocześnie w art. 15 ust. 2 ustawy wymieniono te wydatki, które są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, mimo, iż wpływają one jedynie pośrednio na cele wskazane wyżej i między innymi do takich kosztów zaliczono odpisy amortyzacyjne tj. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z mocy regulacji zawartej w art. 16 pkt 1 cyt. ustawy, nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów te wydatki - między innymi - które zostały poniesione na nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych w sytuacji, gdy te środki podlegają odpisom amortyzacyjnym.

Z mocy delegacji zawartej w art. 15 ust. 5 cyt. ustawy, Minister Finansów w Rozporządzeniu z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminu aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zm./ określił w par. 2 ust. 1 zasady zaliczania określonych przedmiotów do środków trwałych i zgodnie z tym przepisem, środkami trwałymi są "kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty majątkowe przeznaczone do wykorzystania na własne potrzeby jednostki, których cena zakupu lub koszt wytworzenia (...) są wyższe niż 5.000.000 zł, a okres użytkowania przekracza rok" - z wyłączeniami określonymi w dalszych przepisach, nie mającymi zastosowania w niniejszej sprawie. Z mocy par. 4 ust. 1 i par. 7 ust. 1-3 cyt. Rozporządzenia podatnicy mają prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tychże środków trwałych, przy czym zasadę tę stosuje się odpowiednio do inwestycji w obcych środkach trwałych.

Strona 1/4