W postępowaniu z wniosku o zaniechanie naliczania i poboru zaliczek uwzględnienie żądania podatników może dotyczyć tylko takich wydatków, które w sposób nie budzący wątpliwości wskazują na to, że obowiązek podatkowy nie wystąpi w ogóle albo wystąpi w wysokości mniejszej niż suma pobranych zaliczek.
Jeżeli zaś w tym postępowaniu jest sporne, czy określony rodzaj wydatków będzie miał znaczenie przy obliczaniu podatku, czyli jest sporny charakter wydatków poniesionych przez podatników, zagadnienie to nie może być przedmiotem oceny w tej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ryszardy i Zbigniewa G. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 24 stycznia 1996 r. (...) w przedmiocie zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 1995 r. - oddala skargę.
Ryszarda i Zbigniew G. zwrócili się do Urzędu Skarbowego w P. z wnioskiem z dnia 22 września 1995 r. o zaniechanie poboru, począwszy od października 1995 r., zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych po 50 procent od każdego z nich, ponieważ na wspólnie budowany budynek mieszkalny wydali 2.536,60 zł. Do wniosku dołączyli kserokopie rachunków.
Urząd Skarbowy w P. w dniu 10 października 1995 r. wydał dwie odrębne decyzje - na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ i par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 7 poz. 33/ w związku z art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w których zarządził zaniechanie poboru zaliczek na podatek dochodowy w 1995 r. po 146,60 zł od dochodu Ryszardy G. i Zbigniewa G. wskazując, że poniesione przez podatników wydatki na budowę domu w kwocie po 698 zł będą stanowić podstawę do odliczeń od dochodu podlegającego opodatkowaniu.
W odwołaniu od tych decyzji Ryszarda i Zbigniew G. wyjaśnili, że organ pierwszej instancji nie uwzględnił im wydatków na zakup betoniarki wraz z transportem na kwotę 1.134,29 zł, która była niezbędna do budowy domu i wydatku na zakup paliwa na kwotę 5,90 zł zatankowanego do samochodu marki "żuk" /stanowiącego własność teścia/ w celu przewiezienia materiałów budowlanych. Ponadto zarzucili zaskarżonym decyzjom naruszenie art. 107 par. 3 Kpa, ponieważ nie zawierały uzasadnienia faktyczna-prawnego poprzez brak wskazania, których rachunków nie uwzględniono i dlaczego.
Izba Skarbowa w P. decyzjami z dnia 24 stycznia 1996 r. nr (...) utrzymała w mocy decyzje organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że urząd skarbowy wydając decyzje przychylił się do wniosku podatników tylko w części i słusznie nie uznał dwóch rachunków na zakup betoniarki i paliwa, ponieważ zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik może odliczyć od dochodu wyłącznie te wydatki, które poniósł na budowę własnego budynku mieszkalnego, czyli wydatki poniesione na zakup niezbędnych materiałów i wykonanie robót budowlanych. Nie można do nich zaliczyć wydatków na zakup narzędzi, które nie są trwale związane z budową konkretnego budynku i mogą służyć do innych celów. Nie uwzględniono również wydatku na zakup paliwa, ponieważ samochód nie był własnością podatników. Organ odwoławczy przyznał słuszność podatnikom co do braku wyszczególnienia w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji odrzuconych rachunków, jednakże byli oni o tym fakcie poinformowani, o czym świadczy notatka służbowa sporządzona w dniu 27 listopada 1995 r. w obecności podatnika i notatka z rozmowy telefonicznej odbytej w dniu 25 października 1995 r.
Na opisane decyzje Ryszarda i Zbigniew G. złożyli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego i wnieśli o uchylenie decyzji organów obu instancji. W uzasadnieniu powtórzyli zarzuty zawarte w odwołaniu co do zakwestionowania dwóch rachunków /na zakup betoniarki i paliwa/, przytoczyli treść stosownych ustępów art. 26 ustawy o podatku dochodowym i stwierdzili, że wszystkie warunki określone w tym przepisie spełnili. Podkreślili, że wydatki objęte spornymi rachunkami dotyczyły konkretnej budowy, której prowadzenie bez betoniarki byłoby prawie niemożliwe, zaś przewożenie materiałów budowlanych własnym samochodem osobowym byłoby znacznie droższe.