skarg J. P. na decyzje Izby Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999 roku
Sentencja

Dnia 4 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA Helena Rydzik (spr.) SWSA Kazimierz Włoch AWSA Małgorzata Niedobylska Protokolant sekr. Bernadetta Krztoń po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2004 roku na rozprawie sprawy ze skarg J. P. na decyzje Izby Skarbowej z dnia [...] października 2002 roku: Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...], Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999 roku 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) określa, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego J. P. kwotę 2.480,60 (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzjami z dnia [...] października 2002r. Izba Skarbowa - po rozpatrzeniu odwołań J. P. - utrzymała w mocy decyzje z dnia [...] czerwca 2002r. Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999 roku.

Kontrola skarbowa przeprowadzona w Firmie J. P. w W. wykazała, że podatnika z "A" Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwanej dalej Spółką) łączyły dwie umowy z dnia 18 września 1998 roku. Jedna, zwana umową o współpracy, regulowała kwestie związane z dostawami paliw przez Spółkę, w tym wyłączności dostaw i cen sprzedawanych przez J. P. paliw. Druga umowa dotyczyła m.in. wzajemnych rozliczeń z tytułu dzierżawionej od Spółki stacji paliw oraz zasad i warunków rozliczeń czynszu dzierżawnego. Ponadto strony tych umów łączyło porozumienie z dnia 17 września 1998r., w którym ustaliły cenę sprzedaży paliwa na rzecz Spółki jako cenę zakupu + 1 grosz. W wyniku kontroli Inspektor Kontroli Skarbowej ustaliła także, że różnica pomiędzy ceną sprzedaży paliwa dla innych kontrahentów podatnika, a ceną sprzedaży dla Spółki wynosiła od 7-miu do 13-tu groszy za 1 litr, a wielkość upustów kształtowała się od 2 do 5 groszy na litrze sprzedanego paliwa.

W ocenie Inspektora Kontroli Skarbowej, postanowienia powyższych umów i porozumienia z góry zakładały stratę z działalności gospodarczej J. P. Stosowany bowiem dla Spółki upust cenowy oznaczał dla niego marżę w wysokości 1 grosza na każdym litrze sprzedanego jej paliwa, podczas gdy tytułem czynszu dzierżawnego zobowiązany był "odprowadzać" Spółce 10,6 grosza od każdego litra założonej w umowie dzierżawy wielkości sprzedaży paliwa. W wyniku związania stron tymi umowami i porozumieniem, J. P. wykonywał na rzecz Spółki świadczenia (sprzedaż paliwa) po cenach niższych niż te, które obowiązywały w stosunku do pozostałych kontrahentów. Zobowiązany był nie tylko do zakupu paliw wyłącznie od Spółki wg wcześniejszych zamówień, ale i do udzielania Spółce upustów, "tj. do stosowania cen, na których wielkość miały wpływ takie fakty jak: wyłączność dostaw lub też udostępnienie stacji do prowadzenia sprzedaży (których wpływu na wartość świadczenia nie można ustalić)".

W konsekwencji Inspektor Kontroli Skarbowej przyjęła, że działania te wyczerpywały przesłanki określone w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - zwanej dalej ustawą o VAT) i obligowały do określenia podstawy opodatkowania według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia.

Za cenę przeciętną stosowaną w danej miejscowości Inspektor Kontroli Skarbowej uznała cenę w wysokości sugerowanej przez Spółkę, przyjmowaną i stosowaną przez podatnika wobec wszystkich odbiorców na jednym poziomie w określonych przedziałach czasowych, tj. w okresach, w których nie była zmieniana. Biorąc pod uwagę wielkość sprzedaży, wyliczyła wielkość obrotu na podstawie tych cen za cały 1999 rok oraz kolejne miesiące, podobnie wysokość zaniżenia obrotu, a ponadto za każdy okres rozliczeniowy należny podatek od wartości obrotu ze Spółką bez uwzględnienia warunków szczególnych. Końcowo przedstawiła korektę rozliczenia podatku w każdym miesiącu oraz sposób wyliczenia odsetek za zwłokę.

Strona 1/5