Podmiot, który rozpoczyna działalność gospodarczą /lub działalność tę już prowadzi/, ma obowiązek zapoznania się z obowiązującymi przepisami, bo nieznajomość tych przepisów nie zwalnia go od obowiązków ustawowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z zasadami zawartymi w art. 21 i art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/, Sąd uprawniony jest i zobowiązany do badania zaskarżonej decyzji pod kątem jej zgodności z obowiązującym prawem i to niezależnie od rodzaju i zakresu zarzutów podniesionych w skardze, natomiast nie może badać tejże decyzji pod kątem jej słuszności, czy celowości.
W okolicznościach niniejszej sprawy niespornym jest, że skarżąca spółka uzyskała swój byt prawny z chwilą zarejestrowania jej w rejestrze prowadzonym przez Sąd Gospodarczy tj. z dniem 25 stycznia 1994 r. Przedmiotem działalności spółki była między innymi produkcja i sprzedaż prefabrykatów budowlanych, prowadzenie handlu krajowego itd. i działalność tę spółka podjęła z dniem 18 marca 1994 r.
Zakres powyższej działalności wskazuje, że spółka wykonywała czynności /np. sprzedaż towarów/ wymienione w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ czyli czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka nie dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w Urzędzie Skarbowym w zakresie podatku od towarów i usług /o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 3 cyt. ustawy/ i w okresie objętym kontrolą tj. do końca 1994 r. nie dokonywała rozliczeń w tymże podatku.
Zgodnie z art. 14 ust. 6 cyt. ustawy, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w ciągu roku podatkowego, może wybrać zwolnienie od podatku od towarów i usług, jeśli przewiduje, że wartość dokonywanej przez niego sprzedaży nie przekroczy kwot określonych w art. 14 ust. 1 lub ust. 2 /1.200.000 zł, 600.000 - 4.000.000 mld zł w 1994 r./. Wybór takiego zwolnienia dokonywany jest przez podatnika poprzez złożenie we właściwym urzędzie skarbowym stosownego oświadczenia /zawierającego także wskazanie przewidywanej wartości sprzedaży/ i to przed upływem 30 dni licząc od dnia, w którym dokonał pierwszej sprzedaży.
Przewidziane w powyższym przepisie zwolnienie od podatku od towarów i usług jest tzw. zwolnieniem fakultatywnym, co oznacza, że podatnik jest nim objęty tylko wówczas, gdy złoży wskazane wyżej oświadczenie; jeśli natomiast podatnik rozpoczynający działalność w ciągu roku podatkowego, takiego oświadczenia nie złoży, to jest to jednoznaczne z wyborem przez niego opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W niniejszej sprawie, nie jest kwestionowana okoliczność, że skarżąca spółka takiego oświadczenia nie złożyła, a zatem - niezależnie od innych obowiązków nałożonych cytowaną ustawą - powinna była rozliczać się w zakresie podatku od towarów i usług.
Skoro tego nie czyniła, to organy podatkowe zasadne obliczyły wielkość tego zobowiązania za poszczególne miesiące, gdyż podatkiem tym objęte są określone czynności i w razie ich wykonywania, obowiązek podatkowy powstaje z mocy prawa /art. 6 cyt. ustawy/ a od obowiązku tego nie zwalnia brak stosownej rejestracji w urzędzie skarbowym.