Nie każda sprzedaż rzeczy ruchomych - dokonana we własnym imieniu i na własny rachunek - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale tylko taka, która była jedynym celem ich nabycia /art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
oddala skargę.
Decyzją z dnia 15 grudnia 1995 r. Izba Skarbowa w P. po rozpatrzeniu odwołania Parafii Rzymsko-Katolickiej w L. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w L. z dnia 27 września 1995 r. ustalającą dla ww. Parafii zobowiązania w podatku od towarów i usług za 1994 r. w wysokości 17.335.40 zł. Jako podstawę prawną podano art. 27 ust. 2 z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. W uzasadnieniu zaś wyjaśniono, że w wyniku przeprowadzonej w dniu 12 września 1995 r. przez Urząd Skarbowy w L. kontroli w ww. Parafii ustalono, że:
- otrzymane w formie darów samochody zostały sprzedane na podstawie umów kupna - sprzedaży,
- nie dokonano zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług,
- nie prowadzono uproszczonej ewidencji sprzedaży.
W opisanej powyżej sytuacji Urząd Skarbowy w L. ustalił od niezaewidencjonowanej sprzedaży podatek od towarów i usług w wysokości 17.335,40 zł. Utrzymując decyzję organu I instancji Izba Skarbowa w P. stwierdziła, iż sprzedaż należy do czynności, które na podstawie art. 2 cytowanej ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego czy sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą czy jej nie prowadzi. Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2 w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej. Nie jest natomiast istotne na jakie cele zostały przeznaczone środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży samochodów. Ustosunkowując się do podniesionych w odwołaniu zarzutów organ zważył ponadto, że zgodnie z art. 8 ustawy o VAT nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług ulgi lub ogólne zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw, w tym w szczególności zwolnienie określone w art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego /Dz.U. nr 29 poz. 154/. Tym samym Parafia nie została objęta zwolnieniem w podatku od towarów i usług. Stosownie do treści art. 14 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegali w 1994 r. podatnicy, u których wartość sprzedaży towarów w 1993 r. nie przekroczyła kwoty 1.200.000 zł, z tym jednak, że na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy - w tym również zwolnieni od tego podatku - mieli obowiązek prowadzić uproszczoną ewidencję sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wynikające z art. 55 ust. 2 cyt. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. zwolnienie z obowiązku prowadzenia dokumentacji nie ma - zgodnie z art. 8 ustawy o VAT - zastosowania w podatku od towarów i usług, a ponadto przepis ten dotyczy działalności niegospodarczej, podczas gdy ustalony w niniejszej sprawie podatek od towarów i usług dotyczył działalności gospodarczej - polegającej na handlu samochodami. Nie ma znaczenia w sprawie pobranie ewentualnej opłaty skarbowej od osób fizycznych, które nabyły - na podstawie umowy sprzedaży - przedmiotowe samochody.