Aby wniesienie odwołania wywołało skutek prawny, musi ta czynność procesowa strony spełniać określone wymagania co do formy, a także treści, terminu i trybu jej dokonania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 1998 r. na rozprawie sprawy ze skargi Juliana G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz. z dnia 9 maja 1997 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej za wycięcie drzew - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 i art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ sąd administracyjny kontroluje legalność zaskarżonej decyzji i może tę decyzję uchylić, stwierdzić jej nieważność lub niezgodność z prawem tylko wówczas, gdy narusza ona obowiązujące prawo. W wykonywaniu tej kontroli nie jest związany granicami skargi /art. 51 zd. pierwsze ustawy/.
Dokonanie kontroli w powyższym zakresie /legalności/ w stosunku do zaskarżonej decyzji prowadzi do wniosku, iż wydana została z rażącym naruszeniem prawa w postępowaniu odwoławczym.
Zgodnie z art. 15 Kpa, wyrażającym w swej treści zasadę ogólną dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, każda sprawa indywidualna rozpoznana i rozstrzygnięta decyzją organu pierwszej instancji podlega w wyniku wniesienia odwołania ponownemu rozpoznaniu i rozstrzygnięciu. Postępowanie odwoławcze oparte jest na zasadzie skargowości - jego uruchomienie jest zawsze wynikiem wniesienia odwołania, nigdy nie może być wszczęte z urzędu /vide wyrok NSA z dnia 25 maja 1984 r. II SA 2048/83, B. Adamiak, J. Borkowski "Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne" - Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 1993 r. str. 185/. Aby wniesienie odwołania wywołało skutek prawny, musi ta czynność procesowa strony spełniać określone wymagania co do formy, a także treści, termin i trybu jej dokonania.
Odwołanie, na gruncie obowiązującego Kpa, nie wymaga zachowania szczególnej formy, ani też szczegółowego uzasadnienia - według art. 128 Kpa "odwołanie nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z odwołania wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji", Poza jednakże wyrażeniem niezadowolenia z decyzji, odwołanie musi odpowiadać ogólnym wymaganiom stawianym podaniom. Wniosek taki wyprowadzić należy z art. 63 par. 4 Kpa, który w swej treści określa formę i wymagania, jakie zachowywać powinny podania, a które to pojęcie obejmuje "żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia". Odwołanie zatem, jak każde podanie, może być wniesione pisemnie, telegraficznie, za pomocą dalekopisu, a także ustawie do protokołu. W myśl art. 63 par. 3 Kpa podanie wniesione pisemnie powinno być podpisane przez wnoszącego, a więc i odwołanie wnoszone pisemnie powinno być podpisane.
Warunkiem formalnym jaki musi spełnić strona wnosząca odwołanie jest również termin - określa go art. 129 par. 2 Kpa z tym, że przepisy szczególne mogą ustanawiać inne terminy do wniesienia odwołania /art. 129 par. 3 Kpa/.
Według art. 129 par. 1 Kpa odwołanie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał decyzję.
Te ogólne uwagi tyczące się środka zaskarżenia w postaci odwołania odniesione do wniesionego przez Olimpię i Czesława T. "odwołania" od decyzji Wójta Gminy Ł. z dnia 17 marca 1997 r. odmawiającej wymierzenia Julianowi G. kary pieniężnej za usunięcie bez wymaganego zezwolenia 5 szt. drzew z nieruchomości nr 501, położonej w C. uzasadniają sformułowanie wniosku, iż nie odpowiada ono ogólnym wymaganiem stawianym podaniom /a więc i odwołaniom/, a omówionym wyżej.