Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób prawnych, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy.

2. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W razie wadliwości dowodu księgowego podatnik może wykazywać innymi dowodami, że poniósł określony wydatek.

3. Podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ma wpływ na osiąganie przez firmę przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu, choć taki wydatek trudno wiązać z konkretnym przychodem. Jest to koszt ogólny działalności firmy, podobnie jak płace pracowników i inne tego typu koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa.

4. Koszty opracowania projektu statku odpowiednio udokumentowane, zostały poniesione w roku 1995. Poniesienie ich było warunkiem przyjęcia oferty firmy przez ewentualnego kontrahenta. Okoliczność, iż projekt ten nie został w tym roku sprzedany i nie uzyskano z tego tytułu żadnego przychodu nie może stanowić podstawy do nieuwzględnienia poniesionych w tym roku podatkowym kosztów firmy. Każda działalność gospodarcza wiąże się z ryzykiem i nie każde przedsięwzięcie przyniesie podatnikowi dochód. Istotne jest - w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, iż wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu i na taki przychód Spółka miała uzasadnione podstawy liczyć.

Uzasadnienie strona 1/6

W wyniku wstępnej analizy zeznania o wysokości dochodu /straty/ osiągniętego przez Spółkę z o.o. C. za 1995 r. oraz przeprowadzonej kontroli podatkowej zakończonej protokołem z dnia 30.12.1996 r. Urząd Skarbowy w S. stwierdził, że Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 24.819,56 zł, co miało wpływ na zaniżenie zeznanego dochodu oraz należnego podatku dochodowego od osób prawnych za badany okres o kwotę 9.928,10 zł. Organ podatkowy zakwestionował zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów następujących kwot:

1. 59 zł - stanowiącej opłaty skarbowe od umów zawartych w latach 1993 i 1994 r. i 1995 r., które - zdaniem kontrolujących - winny być poniesione przez drugą stronę umowy,

2. 34 zł - stanowiącej wydatek za badanie lekarskie pracownika Spółki zaksięgowany na podstawie kopii rachunków wystawionych przez M.,

3. 931,74 zł - stanowiącej wydatek na zakup alkoholu i konsumpcję bez uzasadnienia związku przyczynowo-skutkowego z uzyskanym przychodem,

4. 520,77 zł - stanowiącej wydatek dotyczący zakupu ubioru dla dyrektora Spółki,

5. 5.600 zł - stanowiącej wydatek na opracowanie dokumentacji projektu statku badawczo-szkoleniowego - bez związku z przychodami 1995 r.

6. 5.333,25 zł - stanowiącej wydatek dotyczący podróży pracowników Spółki do Austrii bez wskazania celu podróży oraz odbytej w okresie 28.12.1995 r. do 7.01.1996 r., a więc nie wiążącej się z przychodami 1995 roku,

7. 12.340,80 zł - stanowiącej koszty wynajmu pomieszczeń biurowych w Niemczech - bez posiadania umowy wynajmu tych pomieszczeń.

W dniu 9.01.1997 r. Spółka z o.o. z siedzibą w Sz. wniosła pisemne zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole z kontroli. Po ich analizie w dniu 17.01.1997 r. zapoznano stronę z zebranym materiałem dowodowym w sprawie w trybie art. 10 par. 1 Kpa.

Decyzją z dnia 12.02.1997 r. Urząd Skarbowy w S. określił Spółce z o.o. C. należny za 1995 r. podatek dochodowy od osób prawnych w kwocie 16.381,70 zł nie uznając za koszty uzyskania przychodu ww. kwot.

Od decyzji organu podatkowego I instancji Spółka złożyła odwołanie, w którym nie zgodziła się z zakwestionowaniem przez organ podatkowy ww. kosztów uzyskania przychodów.

Po rozpatrzeniu odwołania Izba Skarbowa w S. uznała za zasadne niektóre zarzuty Spółki i uchylając zaskarżoną decyzję w części i obniżyła należny podatek dochodowy za 1995 r. do kwoty 15.985,60 zł.

W uzasadnieniu tej decyzji w odniesieniu do kwoty 59 zł z tytułu opłat skarbowych od umowy najmu stwierdzono, iż ujęcie w przedmiotowej umowie zapisu, która ze stron ma ponieść opłatę skarbową nie przesądza jeszcze o możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania. Istotne jest kto faktycznie tę opłatę uregulował, gdyż obowiązek uiszczenia opłaty ciąży solidarnie.

W związku z powyższym Izba Skarbowa postanowiła uznać kwotę opłaty skarbowej 59 zł w roku podatkowym, w którym zostały faktycznie poniesione zgodnie z art. 15 ust. 4 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto "w związku z brakiem odpowiedniej definicji w przepisach podatkowych" organ odwoławczy uznał za koszt uzyskania przychodu jako koszty reprezentacji i reklamy w kwocie 931,74 zł /pkt 3/. W uzasadnieniu stwierdzono, iż koszty te obejmują wszelkie koszty związane z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów zagranicznych, koszty poczęstunków gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji przyjęć i posiedzeń, z tym, że możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na reklamę i reprezentację łącznie nie może przekroczyć 0,25 procent przychodów, ponadto wymagane jest udokumentowanie tych wydatków w sposób określony w ustawie o rachunkowości.

Strona 1/6