Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Zaremba, Sędziowie Asesor WSA Nadzieja Karczmarczyk (spr.), Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Gabriela Porzezińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2004 r. sprawy ze skargi K. i P. K. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za [...] r. o d d a l a skargę.-
Urząd Skarbowy w Ch., decyzją z dnia [...]r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 47 § 3, 51 § 1 pkt 1, art. 52 § 1 pkt 1, art. 53 § 1, art. 56 § 1 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) oraz art. 1, art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 8 lit a, art. 22 ust. 2, ust. 9 pkt 3, art. 26 ust. 1 pkt 1, ust. 5 pkt 1, art. 27 ust. 1, ust. 1 a, art. 27 a ust 1 pkt 1 lit. g, pkt 3 lit. b, lit. d, lit. e, ust. 3 pkt 1 lit. d, lit. f i lit. g, pkt 3 ust. 4, ust. 6, ust. 7 pkt 1 i pkt 2, ust. 8 i 9, art. 45 ust.1, ust. 4 i ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 90, poz. 416 ze zm.) określił K. i P. K. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za [...] r. w wysokości [...] zł i zaległość podatkową w tym podatku w kwocie [...] zł .
Z uzasadnienia przedmiotowej decyzji wynika, że Urząd Skarbowy w Ch. zakwestionował odliczenie przez podatników od dochodu wykazanego w zeznaniu podatkowym kwoty [...] zł z tytułu rent ustanowionych na rzecz:
- I. G. K. (matki P. K. i teściowej K. K.) w wysokości [...] zł płatnej w trzech równych ratach miesięcznych, tj. [...] , [...] i [...] r., w kwocie po [...] zł,
- M. P. (ojca K. K. i teścia P. K.) w wysokości [...] zł, płatnej w trzech równych ratach miesięcznych, tj.[...] , [...] i [...] r., w kwocie po [...] zł,
- Cz. P. (matki K. K. i teściowej P. K.) w wysokości [...] zł płatnej w trzech równych ratach miesięcznych, tj.[...], [...] i [...] r. w kwocie po [...] zł,
- D. E. P. (bratowej K. K.) wysokości [...] zł, płatnej w trzech równych ratach, tj.[...], [...] i [...] r. w kwocie po [...] zł.
Podstawą ww. odliczenia były sporządzone w dniu [...] r. w formie aktu notarialnego cztery umowy renty.
Urząd Skarbowy w Ch., po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, stanął na stanowisku, że zawarte umowy renty są w rzeczywistości darowiznami ustanowionymi na rzecz osób fizycznych, które zgodnie z art. 26 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają odliczeniu od dochodu do opodatkowania.
Dalej w uzasadnieniu omawianej decyzji wskazano, że cel ustanowienia przez P. K. świadczeń rentowych podyktowany był chęcią niesienia pomocy albowiem świadczeniobiorcy, w toku postępowania podatkowego zeznali, że otrzymane świadczenia przeznaczyli na: pokrycie kosztów leczenia, tj. opłatę za pobyt w sanatorium, zakup leków, opłaty za wizyty lekarskie i za niezbędne badania oraz na utrzymanie w przypadku I. K., na pokrycie kosztów leczenia M. P., tj. zakup lekarstw, opłaty za wizyty u lekarzy, zakup gazu oraz podłączenie centralnego ogrzewania w przypadku małżonków Cz. i M. P., a także na leczenie, tj. zakup leków, opłacenie wizyt lekarskich oraz bieżące potrzeby, tj. spłatę długów, zakup samochodu, odzieży i innych artykułów codziennego użytku w przypadku D. P.. Uprawnieni do świadczeń Cz. i M. P. oraz I. K. posiadali jednak stałe źródła przychodów w postaci rent i emerytur. D. P. jest właścicielką dwu hektarowego gospodarstwa rolnego i wraz z dziećmi pozostaje na utrzymaniu męża, prowadzącego działalność gospodarczą. W sytuacji, gdy świadczeniobiorcy posiadali źródła dochodu, które to dochody pokrywały ich podstawowe potrzeby, organ stanął na stanowisku, iż brak było przyczyn do zawarcia umów rent. Urząd podkreślił, że umowa renty jest umową kazualną, w związku z czym decydujące znaczenie ma istnienie przyczyny (causy), czyli obiektywnego powodu, który uzasadnia przysporzenie majątkowe. Zdaniem organu podatkowego, zeznania uprawnionych, podatnika oraz materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania podatkowego nie wykazały istnienia obiektywnych przyczyn ustanowienia omawianych rent, albowiem fakt przeznaczenia przez świadczeniobiorców otrzymanych środków nie bieżące potrzeby nie dowodzi, że środki, jakimi oni dysponowali były niewystarczające do egzystencji i konieczne było ich wspomożenie. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Urzędu Skarbowego, umowy zawarte między P. K. a świadczeniobiorcami nie wykazują charakteru rentowego, były darowiznami i nie podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.