Organy Bezpieczeństwa Publicznego od chwili powołania przez Krajową Radę Narodową dekretem z dnia 21 lipca 1944 r. o utworzeniu PKWN, nie był nigdy częścią Wojska Polskiego ani zmilitaryzowaną służbą państwową.
oddala skargę w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie decyzją z dnia 12 maja 1998 r. (...) wydaną na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ pozbawił uprawnień kombatanckich Eugeniusza D. zamieszkałego w Sz. ul. K. 33 a m 9.
W uzasadnieniu podano, że Eugeniusz D. uzyskał uprawnienie kombatanckie z mocy decyzji byłego Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sz. z dnia 25 kwietnia 1984 r. z tytułu "utrwalenia władzy ludowej od 09 kwietnia 1945 r. do 31 grudnia 1947 r." na podstawie zaświadczenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 27 września 1976 r. (...) stwierdzającego, że był zatrudniony w b. Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego od dnia 9 kwietnia 1945 r. do dnia 30 kwietnia 1953 r. w charakterze funkcjonariusza, a w okresie od 9 maja 1945 r. do 31 grudnia 1947 r. brał udział w walce z bandami i reakcyjnym podziemiem.
Wobec powyższego, stosownie do powołanych na wstępie decyzji przepisów ustawy z 1991 r. należało pozbawić uprawnień kombatanckich Eugeniusza D. skoro otrzymał je wyłącznie z tytułu "uczestnika walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej" w szeregach organów bezpieczeństwa publicznego.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Eugeniusz D. podał, że podczas służby w Urzędzie Bezpieczeństwa został oddelegowany "na wschód" do walki z bandami UPA.
W Sz. był zatrudniony w Wydziale IV Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa, który zajmował się ochroną obiektów przemysłowych przed dywersją i sabotażem, chociaż w Sz. nie było nic takiego. W okresie swojej służby nikogo nie aresztował i nikogo nie pobił. Decyzją z dnia 13 sierpnia 1998 r. (...) wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 127 par. 3 Kpa Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 12 maja 1998r. (...) w przedmiocie pozbawienia Eugeniusza D. uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu wyjaśniono, że zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu. Z wniosku zainteresowanego wynika, że brał udział w walkach z oddziałami UPA w szeregach organów bezpieczeństwa publicznego.
Organy Bezpieczeństwa Publicznego nie były częścią Wojska Polskiego ani zmilitaryzowaną służbą państwową, od chwili powołania podlegały Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. Należy zatem stwierdzić, że udział w walkach z UPA w ramach organów bezpieczeństwa publicznego nie jest działalnością kombatancką w rozumieniu ww. przepisów ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby, które otrzymały je wyłącznie z tytułu utrwalenia władzy ludowej.