Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska /spr/ Asesor WSA Kazimierz Maczewski Protokolant: Joanna Zienkowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi Banku "A" na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999r. o d d a l a skargę
Decyzją z dnia [...] Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepisy art. 21 § 1 pkt 1 i § 3, art. 79 § 2 pkt 1 lit. a oraz art. 207 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Pierwszy Urząd Skarbowy określił Bankowi "A" SA w B., następcy prawnemu Banku "B" S.A. w B., wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w kwocie [...] oraz stwierdził nadpłatę w tymże podatku w kwocie [...].
Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że do jej wydania doszło w związku ze złożeniem przez podatnika w dniu [...] wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w wysokości [...], do którego to wniosku złożone zostało skorygowane zeznanie CIT-8 dotyczące tego roku podatkowego oraz po wydaniu w dniu 12.12.2001 r. przez Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wyroku, którym sąd uchylił wydaną już w tej sprawie decyzję Izby Skarbowej i poprzedzającą ją decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego, odmownie załatwiające wniosek Banku, uznając że do banków ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek swój podatnik uzasadnił tym, że w 1999 r. w zeznaniu CIT-8 Bank opodatkował przychody uzyskane z tytułu dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych, które to przychody były - zgodnie z urzędową interpretacją Ministra Finansów z 14.11.2001 r. - wolne od podatku dochodowego. Wykazując wolne od podatku przychody, Bank "B" w B. w zeznaniu CIT- 8 za 1999 r., wykazał w konsekwencji dochód w wysokości [...] i należny podatek w kwocie [...].
Złożenie powyższego wniosku stanowiło podstawę do wszczęcia przez Pierwszy Urząd Skarbowy kontroli podatkowej u podatnika w zakresie prawidłowości przedstawionych w nim danych. Przeprowadzona kontrola wykazała, że w 1999 r. Bank nie wyodrębnił księgowo żadnych kosztów (wydatków) sfinansowanych otrzymanymi dopłatami do kredytów preferencyjnych, co było wedle organu podatkowego koniecznym z tego względu, iż z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków i kosztów sfinansowanych z dochodów, o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 14 tejże ustawy, a więc z dochodów uzyskanych tytułem dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych, które, uznaje się za dotacje z budżetu państwa. Stwierdzając niemożność ustalenia wysokości kosztów (wydatków) sfinansowanych przez Bank otrzymanymi dopłatami, wielkość tych kosztów (wydatków) organ podatkowy ustalił z zastosowaniem dyrektywy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalając je w takim stosunku do ogółu kosztów, w jakim do ogólnej kwoty przychodów pozostają przychody z tytułu dotacji. Przedstawiając następnie stosowne wyliczenie rachunkowe w tym zakresie, organ ten podstawę opodatkowania ustalił na kwotę [...], a podatek według stawki 34% na kwotę [...], określając zarazem, że w tej sytuacji nadpłata wynikła z opodatkowania w 1999 r. przychodów wolnych od podatku wyniosła kwotę [...].