1. Telefon komórkowy tylko z kartą aktywacyjną stanowiącą podłączenie do sieci jest urządzeniem kompletnym i zdatnym do używania. Zasadnie też organy podatkowe przyjęły, iż czas wykorzystywania środka trwałego nie może być określony wyłącznie przez jego faktyczne użytkowanie. Znaczenie mają również takie okoliczności, jak czas, do jakiego podłączona była aktywacja, oraz fakt wliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków za używanie telefonu komórkowego.
2. Montaż ogrzewania w samochodzie, który był używany przez podatnika na podstawie umowy leasingu stanowi inwestycję w obcym środku trwałym.
Decyzją z dnia 3 lipca 1998 r. Urząd Skarbowy określił Andrzejowi K zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie 5.376,30 zł oraz zaległość podatkową w kwocie 3.136,20 zł.
Urząd Skarbowy stwierdził, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodu o kwotę 11.203,38 zł zaliczając do nich wydatki poniesione na zakup telefonu komórkowego "Motorola" o wartości 1.999 zł wraz z kosztem jego podłączenia do sieci w kwocie 620 zł. Do kosztów podatnik zaliczył też kwotę 2.847,57 zł wydatkowaną na zakup przyczepy ciężarowej B 7524 H/BB i koszt jej rejestracji. Do kosztów podatnik zaliczył też wydatki na montaż ogrzewania w samochodzie Citroen C15 w łącznej kwocie 3.410,60 zł użytkowanego przez podatnika na podstawie umowy leasingu oraz zakup aparatu GSM Ericsson GF 388 za kwotę 1.707 zł i ładowarki samochodowej za kwotę 100 zł oraz opłaty aktywacyjnej w kwocie 500 zł.
Urząd Skarbowy zakwestionował też jako koszt uzyskania przychodu zakup biletów kolejowych oraz zakup książek "Vademecum Podatnika".
W odwołaniu od tej decyzji podatnik za pośrednictwem pełnomocnika domagał się jej uchylenia w części dotyczącej wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup telefonu komórkowego "Motorola", przyczepy, zainstalowania systemu grzewczego w obcym środku trwałym - samochodzie "Citroen".
Izba Skarbowa nie uwzględniła zarzutów podatnika utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego podatnik wniósł o częściowe uchylenie zaskarżonej decyzji jako niezgodnej z prawem. Błędne zdaniem skarżącego jest stanowisko organów podatkowych, iż okres użytkowania aparatu telefonicznego "Motorola" był dłuższy niż rok gdyż zostało oparte jedynie na teoretycznym okresie posiadania aparatu telefonicznego /nieprzerwany dostęp do sieci/ a nie o rzeczywisty okres użytkowania. Skarżący wyraził też stanowisko, że przyczepa jednoosiowa podczepiana do samochodu nie jest samodzielnym obiektem inwentarzowym, tym samym nie spełnia kryteriów środka trwałego. Ogrzewanie samochodu z usługą montażu, w ocenie skarżącego, ma charakter przejściowy, nie stanowi ruchomości ani wyposażenia technicznego i charakteryzuje się brakiem samodzielności. Z tych powodów powinno być traktowane jako dodatkowe wyposażenie, którego wartość powinna stanowić koszt uzyskania przychodu.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych za środki trwałe uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika: nieruchomości, maszyny urządzenia oraz inne przedmioty kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby podatnika związane z prowadzoną przez niego działalnością.
Zgodzić się należy ze stanowiskiem organów podatkowych, że telefon komórkowy tylko z kartą aktywacyjną stanowiącą podłączenie do sieci jest urządzeniem kompletnym i zdatnym do używania. Zasadnie też organy podatkowe przyjęły, iż czas wykorzystywania środka trwałego nie może być określony wyłącznie przez jego faktyczne użytkowanie. Znaczenie mają również takie okoliczności jak czas do jakiego podłączona była aktywacja oraz fakt wliczania do kosztów uzyskania -przychodów wydatków za używanie telefonu komórkowego. Zasadnie też organy podatkowe uznały, iż na podstawie par. 2 ust. 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 20 stycznia 1995 r. skarżący był zobligowany w pierwszym miesiącu po upływie rocznego okresu do zaliczenia telefonu "Motorola" do środków trwałych i zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o różnicę między ceną nabycia, a kwotą odpisów amortyzacyjnych ustalonych za cały okres używania.
Trafne i zgodne z obowiązującym prawem jest stanowisko, organów podatkowych w kwestii oceny przyczepy jednoosiowej do samochodu. Z uwagi na cenę jednostkową okres używania oraz zdatności do użytku i kompletność w dniu oddania do używania przyczepy należało zakwalifikować ją do środków trwałych.
W pełni też należy podzielić stanowisko organów podatkowych co do tego, że montaż ogrzewania w samochodzie Citroen, który był używany przez podatnika na podstawie umowy leasingu stanowi inwestycję w obcym środku trwałym. Stan faktyczny sprawy wskazuje, że leasingowy samochód wraz z zamontowanym ogrzewaniem był kompletny i zdatny do użytku w dniu wykonania usługi montażu i będzie użytkowany dłużej niż rok, bowiem montaż nastąpił w dniu 25 listopada 1996 r. a umowa leasingu przewidziana była do 31 grudnia 1997 r. Inwestycją zarówno w obcych jak i własnych środkach trwałych jest działalność w celu osiągnięcia zamierzonego efektu produkcyjnego, usługowego lub użytkowego, jeśli wykonane roboty są kompletne, ich efekty są zdatne do użytku i będą użytkowane dłużej niż rok.
Zważywszy powyższe należało stwierdzić, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i z tej przyczyny na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga podlega oddaleniu.