Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Kazimiera Sobocińska Asesor WSA Kazimierz Maczewski /spr/ Protokolant : Karolina Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2005r. sprawy ze skargi T.i W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998 I. u c h y l a zaskarżoną decyzję II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu III. z a s ą d z a od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] Nr [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] określającej podatnikom T. i W. K. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie [...] zł.

Z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji wynika, że w zeznaniu podatkowym złożonym przez podatników stwierdzono różne nieprawidłowości i błędy, które organ podatkowy skorygował w decyzji. Przede wszystkim jednak organ podatkowy nie uznał prawa do zastosowania przez podatniczkę T. K. 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu promotorstwa prac dyplomowych i inżynierskich, jako przysługujących twórcom korzystającym z praw autorskich i praw pokrewnych, wskazując, że do kwoty przychodu [...] zł powinny być zastosowane 20% koszty uzyskania przychodów. Według organu, działalność promotora nie jest działalnością twórczą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w myśl którego przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). Zdaniem organu podatkowego, rolą promotora jest m. in. inicjowanie i projektowanie tematyki pracy dyplomowej, natomiast autorem tego utworu jest wyłącznie uczestnik studiów. Z istoty pracy dyplomowej wynika bowiem, że musi ona mieć charakter twórczy, świadczący o opanowaniu pewnej gałęzi wiedzy w stopniu uprawniającym do uzyskania świadectwa ukończenia studiów. Promotor nie jest współautorem pracy dyplomowej, gdyż w przeciwnym razie praca dyplomowa straciłaby swój charakter samodzielnego opracowania, dającego podstawę do stwierdzenia, że autor opanował tematykę będącą przedmiotem studiów. Zadania promotora nie mają więc charakteru działalności twórczej o indywidualnym charakterze i dlatego nie korzystają z ochrony przewidzianej przepisami prawa autorskiego. Organ podatkowy uznał w związku z tym, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż wynagrodzenie otrzymane przez T. K. za promotorstwo prac dyplomowych i inżynierskich, było przychodem z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, o których to przychodach stanowił przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 i przy których koszty ich uzyskania określa się w wysokości 50 % przychodu.

W odwołaniu od tej decyzji, nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu podatkowego w części dotyczącej nieuznania prawa podatników do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych przez T. K. z tytułu promotorstwa prac dyplomowych i inżynierskich, podatnicy zarzucili decyzji naruszenie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) i wnieśli o uwzględnienie 50% stawki kosztów uzyskania przychodów z tytułu praw autorskich promotora jako współtwórcy prac dyplomowych, przy określaniu zobowiązania podatkowego. W uzasadnieniu odwołania podatnicy wskazują, że interpretacja zastosowana przez organ podatkowy pierwszej instancji jest niezgodna z intencją ustawodawcy i wykładnią stosowaną w tym zakresie. W ocenie strony, promotor jest równoprawnym współtwórcą pracy dyplomowej, bowiem samo zainicjowanie i zaprojektowanie tematyki pracy dyplomowej, łącznie z tytułem, jest intelektualną własnością promotora, którą udostępnia dyplomantowi do realizacji. Nazwisko promotora figuruje także na stronie tytułowej pracy. Już tylko z tych powodów można uznać promotora za współtwórcę pracy dyplomowej. Promotor ponadto bierze czynny udział w powstawaniu kolejnych rozdziałów pracy przez indywidualne konsultacje z dyplomantem, na bieżąco analizuje i koryguje treść oraz sposób argumentacji, wskazuje kierunki poszukiwań i metody badawcze potrzebne przy realizacji pracy, często odsyłając dyplomantów do własnych prac opublikowanych w postaci książek lub artykułów, a końcowy etap pracy dyplomowej, którym jest udowodnienie tez i sformułowanie wniosków, jest w znacznym stopniu wspólną własnością intelektualną dyplomanta i promotora. Sformułowania, wskazówki i zalecenia promotora, wpływające na treść, formę i wartość naukową pracy, są dla dyplomanta obligatoryjne i muszą być uwzględnione, jeśli praca dyplomowa ma być przyjęta. Zdaniem podatników, ten wkład w powstanie utworu (współtwórczość) jest podstawą do uznania promotora za współautora pracy dyplomowej. Podniesiono dalej w uzasadnieniu odwołania, że niezasadne jest twierdzenie organu podatkowego, iż praca dyplomowa jest całkowicie samodzielną pracą dyplomanta, gdyż w takiej sytuacji nie byłoby potrzeby powoływania promotora - wystarczyliby recenzenci. W pełni samodzielne, pisane bez promotora, są dopiero prace habilitacyjne lub profesorskie, oceniane tylko przez recenzentów, a więc odpowiednio dojrzałych "samodzielnych pracowników naukowych", decydujących o potencjale naukowym uczelni. Powołanie zaś promotora oznacza przyjęcie z góry założenia, że praca nie jest w pełni samodzielnym dziełem dyplomanta i promotor "z urzędu" zostaje współtwórcą pracy dyplomowej. Podatnicy podkreślają też, iż wynagrodzenie promotora jest wynagrodzeniem za utwór w postaci pracy dyplomowej, albowiem jeśli działanie twórcze promotora nie zakończy się powstaniem pracy, nawet z przyczyn niezależnych, np. choroby czy rezygnacji dyplomanta, wówczas promotor nie otrzyma żadnego wynagrodzenia za prowadzenie pracy, a więc nie sam fakt promotorstwa lecz efekt pracy promotora jest wynagradzany i jest to zgodne z art. 14 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w myśl którego: "twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia (...)".

Strona 1/5