Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA D. Strzelecka-Kuligowska, Sędziowie NSA B. Gebel (spr.), K. Grzegorczyk-Meder, Protokolant M. Rosochacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2004r. sprawy ze skargi P. L. na decyzję Wojewody z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy waloryzacji kwoty określającej wartość pozostawionych nieruchomości /. uchyla zaskarżoną decyzję, II. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] numer [...] Starosta odmówił P. L. dokonania waloryzacji kwoty określającej wartość pozostawionych za granicą nieruchomości w wysokości [...]zł, stwierdzonej w zaświadczeniu nr [...] z dnia [...]r., wydanym przez Kierownika Urzędu Rejonowego w [...]. Decyzja wydana została w oparciu o § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21.08.2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych za granicą na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości lub opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalania wartości tych nieruchomości ( Dz.U. z 2001 r. Nr 90, poz.999 ), który to przepis, zdaniem organu, wyklucza możliwość waloryzacji do spraw zakończonych wydaniem zaświadczenia przed dniem jego wejścia w życie.
Odwołując się od powyższej decyzji P. L. podniósł, iż jego zdaniem ust. ld dodany do § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r. ma, w oparciu o § 2 ust.2 rozporządzenia zmieniającego, zastosowanie do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie. Skoro rozporządzenie określa sposób zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych za granicą na pokrycie cen sprzedaży nieruchomości, należy przyjąć, że zakończeniem sprawy nie jest wydanie zaświadczenia, ale w myśl § 7 rozporządzenia - nabycie nieruchomości . Nie sposób się zgodzić z argumentacją Starosty, iż sprawa zakończona została w trybie administracyjnym wydaniem zaświadczenia, gdyż jest to tylko jeden z etapów opisanych w rozporządzeniu, na drodze nabycia nieruchomości Skarbu Państwa. Odmowa waloryzacji niezrealizowanych zaświadczeń spowoduje podział osób uprawnionych na te, których wartość mienia nie będzie waloryzowana (posiadacze zaświadczeń) i te, których wartość mienia będzie podlegała waloryzacji ( posiadacze decyzji).
Wojewoda decyzją z dnia [...]r. numer [...] po rozpatrzeniu odwołania P. L. utrzymał w mocy decyzję Starosty. Zdaniem organu II instancji, Starosta dokonał właściwej" oceny stanu prawnego dotyczącego przedmiotowej sprawy i słusznie odmówił waloryzacji kwoty określonej w zaświadczeniu z dnia [...]r. Trudno uznać argumenty zawarte w odwołaniu za uzasadnione , albowiem postępowanie administracyjne faktycznie zostało zakończone wydaniem zaświadczenia Nr [...]z dnia [...]r., które potwierdza, że odwołujący jest uprawniony do ekwiwalentu za mienie pozostawione poza granicami państwa i ustala wysokość tego ekwiwalentu na kwotę [...]zł. Natomiast realizacja tych uprawnień w formie przewidzianej w art.212 ust.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz.543) tj. zaliczenia wartości tego mienia na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste lub ceny sprzedaży nieruchomości Skarbu Państwa, dokonywana jest w toku czynności cywilnoprawnych - zawarcie umowy w formie aktu notarialnego.
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998r. w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania niniejszej decyzji (Dz.U. z 1998 r. Nr 9, poz.32 i z 2001 r. Nr 90, poz.999 ) przewidują, iż potwierdzenie uprawnień do ekwiwalentu za mienie pozostawione poza granicami państwa następuje w formie decyzji, w której określa się wartość pozostawionych nieruchomości, zaś ustalona w tej decyzji kwota podlega waloryzacji. Przepis rozporządzenia dotyczy więc wyłącznie waloryzacji kwot określonych w decyzjach (wydanych po 14 września 2001 r. tj. po zmianie rozporządzenia), a nie określonych w zaświadczeniach wydanych, gdy w rozporządzeniu brak było stosownego przepisu dopuszczającego waloryzację.