Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Marian Jaździński/spr./, Sędzia WSA Alicja Polańska, Asesor WSA Nadzieja Karczmarczyk, Protokolant G. Porzezińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi Spółdzielni "B." w G. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 rok o d d a l a skargę
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepis art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oraz art. 7 ust. 1 i 2 i art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r., Nr 106, poz. 482 ze zm.), Izba Skarbowa orzekła o utrzymaniu w mocy decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] r., Nr [...], określającej Spółdzielni "B." z siedzibą w G. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. na kwotę [...] zł oraz wysokość zaległości podatkowej w tymże podatku w kwocie [...] zł.
Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego wynika, że Urząd Skarbowy przeprowadził w Spółdzielni "B." w G. kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości deklarowania podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 1999, stwierdzając w jej wyniku, iż w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) podatnik zaniżył dochód i wysokość zobowiązania podatkowego, a to w następstwie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów, w szczególności poprzez zaliczenie do nich wydatków w wysokości [...] zł poczynionych na roboty budowlane dokonane na placu manewrowym przed budynkiem Spółdzielni. W ocenie organu podatkowego roboty te zakwalifikować należało jako modernizację ulepszającą środek trwały, zaś wydatki na ten cel - jako zwiększające wartość początkową tego środka stanowiącą podstawę odpisów amortyzacyjnych. Eliminując powyższe wydatki z kosztów uzyskania przychodów organ ten wydał decyzję określającą prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego na kwotę [...] zł od dochodu w wysokości [...] zł.
We wniesionym przez siebie odwołaniu od powyższej decyzji Spółdzielnia domagała się jej uchylenia podnosząc zarzut naruszenia przy jej wydaniu przepisu art. 122 Ordynacji podatkowej oraz przepisu § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zm.), wywodząc, że błędne są ustalenia co do modernizacyjnego charakteru wydatków poniesionych na roboty wykonane na placu manewrowym, które jej zdaniem miały wyłącznie charakter odtworzeniowy, a zatem były remontem.
Wynika dalej z uzasadnienia wskazanej na wstępie decyzji Izby Skarbowej, ze rozpatrując sprawę na skutek wniesionego odwołania organ ten w pełni podzielił ustalenia faktyczne organu pierwszej instancji oraz ich prawnopodatkową ocenę. Organ odwoławczy wskazał przede wszystkim na treść unormowania zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wedle którego za koszt uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków na ulepszenie (przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptacje lub modernizację) środka trwałego, które to wydatki zgodnie z odrębnymi przepisami powiększają wartość tych środków stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, a które to wydatki, po ich zaktualizowaniu zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, kosztem uzyskania przychodów są jednak przy określaniu dochodu ze zbycia tych środków, bez względu na czas ich poniesienia. Nawiązując następnie do postanowień § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zm.), organ odwoławczy stwierdził, że ulepszeniem środka trwałego jest działanie, w wyniku którego obiekt ten uzyskuje większą wartość użytkową od posiadanej w momencie przyjęcia go do używania. Ulepszenie wartości użytkowej przejawiać się może poprzez wydłużenie przewidywanego okresu używania oraz obniżenie kosztów eksploatacji, poprawienie jakości uzyskiwanych produktów i poprawienie zdolności wytwórczych.