Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych/Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie zawiera zamkniętego katalogu zdarzeń stanowiących datę powstania nadpłaty, skoro ustawodawca określa, że "w szczególności" za takie uznaje się (...).

Tak więc, w zależności od ustaleń w konkretnej sprawie, dniem powstania nadpłaty będzie również dzień stwierdzenia, że podatnik z naruszeniem prawa dokonał samoopodatkowania, albowiem inne rozumienie przepisu art. 29 stawiałoby podatnika w uprzywilejowanej sytuacji, premiującej również niezgodne z prawem dokonanie rozliczenia podatkowego.

Jeśli zatem, dopiero postępowanie organów podatkowych określające nadpłatę zakończone decyzją wykazało jej istnienie, termin, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, będzie biegł od dnia decyzji.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Okoliczność ustalenia nadpłaty podatku dochodowego przez Przedsiębiorstwo nie są przez stronę kwestionowane, co oznacza, że decyzją z dnia 29 lipca 1996 r. stwierdzono, że Przedsiębiorstwo, niezgodnie z przepisami i w niewłaściwej wysokości określiło podatek dochodowy za 1993 r. w zeznaniu rocznym, co jak wynika z ustaleń kontroli w zakresie rozliczenia podatku za 1992 rok, było związane z utworzeniem w tym roku funduszu rezerwowego na remonty.

Z treści art. 29 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych wynika, że kwoty podatków nadpłaconych podlegają z urzędu zaliczeniu na zaległe i bieżące zobowiązania podatkowe albo zwrotowi z urzędu w ciągu 3 miesięcy od dnia powstania nadpłaty. Z przepisu tego wynika określenie dla organów podatkowych, terminu, w jakim nadpłata ma być również zwrócona podatnikowi jeśli stwierdzi się jej powstanie.

Wobec tego, niezbędnym było ustalenie dnia powstania nadpłaty. Zdaniem organów podatkowych tym dniem był ostatni dzień 3-miesięcznego terminu od dnia złożenia zeznania wstępnego przez Przedsiębiorstwo, który jednak nie był dotrzymany z winy podatnika, który niewłaściwie dokonał samoopodatkowania.

Zdaniem Sądu, przepis art. 29 ust. 1 nie zawiera zamkniętego katalogu zdarzeń stanowiących datę powstania nadpłaty, skoro ustawodawca określa, że "w szczególności" za takie uznaje się (...). Tak więc, w zależności od ustaleń w konkretnej sprawie, dniem powstania nadpłaty będzie również dzień stwierdzenia, że podatnik z naruszeniem prawa dokonał samoopodatkowania, albowiem inne rozumienie przepisu art. 29 stawiałoby podatnika w uprzywilejowanej sytuacji, premiującej również niezgodne z prawem dokonanie rozliczenia podatkowego.

Jeśli zatem, dopiero postępowanie organów podatkowych określające nadpłatę zakończone decyzją wykazało jej istnienie, termin, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, będzie biegł od dnia decyzji.

Dlatego mając powyższe na uwadze, uznając, że zaskarżone decyzje nie naruszają prawa, Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę oddalił.

Strona 1/1