Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Przepis art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa obowiązek zapłaty określonego w fakturze lub rachunku uproszczonym podatku i jest to przepis wykluczający możliwość korekty tego dokumentu.

Stanowi on swoistą sankcję za naruszenie obowiązku rzetelnego i zgodnego z rzeczywistością potwierdzenia zdarzeń gospodarczych.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Skarżący, zarzucając decyzji, rażące naruszenie prawa przepisów art. 27 ust. 4 i 5 i art. 33 ust. 1 ustawy o podatku VAT, stawiają tezę, że skoro wystawca faktury VAT nie objęty obowiązkiem podatkowym albo z tego obowiązku zwolniony, wystawi fakturę lub rachunek uproszczony w którym wykaże kwotę podatku, ma obowiązek jego zapłaty, to tym samym, odbiorca faktury ma prawo zapłacony podatek odliczyć, albowiem taki jest cel i zasada opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ, okoliczności faktyczne sprawy nie są przez stronę kwestionowane, istota sporu dotyczy oceny prawnej dokonanej przez organy podatkowe, z którą skarżący nie zgadzają się.

Słusznie skarżący stwierdzają, że istota podatku od towarów i usług polega na prawie podatnika obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług - art. 19 ust. 1 ustawy o podatku VAT - ale zakres i sposób realizacji tego uprawnienia podatnika musi się odbywać na zasadach określonych w tej ustawie. Przepisy ustawy o podatku VAT, przewidują również wyłączenie tego uprawnienia podatnika przy nabywaniu szeregu towarów i usług z uwagi na ich charakter, skutki jakie powodują w sferze działalności gospodarczej i podatkowej bądź w zależności od sposobu ich nabycia - patrz art. 25 ustawy o podatku VAT.

A więc, brak możliwości skorzystania z odliczeń wynika z kwestii merytorycznych. Taką przesłanką merytoryczną będzie więc również określona w art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy, niemożność odliczenia z powodu wystawienia faktury potwierdzającej nabycia towaru niezgodnie z art. 32 ustawy, z tym, że nie chodzi tu o wymogi formalne ale o sytuacje, gdy wystawiona faktura w rzeczywistości nie odpowiada faktowi zdarzenia gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie, skarżący odliczyli podatek naliczony z faktury, wystawionej przez podmiot zwolniony od podatku VAT, a więc nieuprawniony do jej wystawienia. Tym samym w rozumieniu tego przepisu, faktura powyższa, jako nie potwierdzająca rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego, nie może stanowić podstawy obniżenia podatku należnego. Takie rozumienie przepisu art. 25 ustawy, potwierdza przepis art. 27 ustawy o podatku VAT, skoro potrącenie podatku z faktury sporządzonej niezgodnie z wymogami ustawowymi, rodzi sankcje przewidziane w tym przepisie.

Jeśli zatem, w systemie podatkowym, podatku od towarów i usług istotne znaczenie ma faktura VAT, potwierdzająca sprzedaż lub nabycie towarów i usług, a więc zaistnienie zaszłości czy zdarzenia gospodarczego, ustalenie przez organ podatkowy rozbieżności w tym zakresie między treścią faktury a rzeczywistym przebiegiem zdarzenia, rodzi obowiązek organu określenie zobowiązań podatkowych podatnika z uwzględnieniem ustaleń kontroli.

W przedmiotowej sprawie było to określenie właściwej kwoty zobowiązania podatkowego w tym dodatkowego z art. 27 ust. 8 ustawy.

Odnośnie naruszenia przez organy podatkowe przepisu art. 33 ustawy o podatku VAT, to należy zważyć, że określa on obowiązek zapłaty określonego w fakturze lub rachunku uproszczonym podatku i jest to przepis wykluczający możliwość korekty tego dokumentu. Stanowi on swoistą sankcję za naruszenie obowiązku rzetelnego i zgodnego z rzeczywistością potwierdzenia zdarzeń gospodarczych.

Dlatego, mając powyższe na uwadze, uznając, że zaskarżone decyzje nie naruszają prawa, Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę oddalił.

Strona 1/1