Decyzja administracyjna zawierająca rozstrzygnięcie, którego podstawą jest art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./, winna precyzować nałożone na stronę obowiązki będące konkretyzacją hipotezy "odpowiednie czynności" zawartej w tym przepisie.
Decyzją z dnia 5 października 1992 r. opartą na podstawie art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska. Burmistrz Miasta P. nakazał Benedyktowi A. "wykonanie w okresie od 31 października 1992 r., stosownych czynności w zakresie ograniczenia emisji hałasu związanego z funkcjonowaniem Bazy Sprzętu T". Orzekł też, iż "niedostosowanie się do nałożonego obowiązku i niewykonanie określonych czynności powodujących wyeliminowanie zagrożenia emisją hałasu dla współwłaścicieli posesji. może spowodować wydanie nakazu uruchomienia zgromadzonego na terenie bazy sprzętu. tj.: dwóch samochodów "Star 200", samochodu "Nysa", koparko-spycharki typu "Białoruś" i ciągnika "Ursus".
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że Benedykt A. prowadzi Bazę Sprzętu Technicznego, zlokalizowaną przy budynku mieszkalnym stanowiącym współwłasność. Bez zgody Urzędu Miasta pobudował on zaplecze dla bazy. Sprzęt jest parkowany na utwardzonej części bazy, częściowa bezpośrednio pod oknami mieszkania na parterze, jak również po przeciwnej stronie jezdni na działce leśnej PFZ, gdzie zgromadzone są różne sypkie materiały budowlane. W dniu 1 października 1982 r. przedstawiciel Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska dokonał pomiaru hałasu emitowanego na posesji przy rozruchu tylko jednego ze zgromadzonych sprzętów technicznych tj. samochodu "Star 200". Norma dzienna emitowanego hałasu przekroczyła dopuszczalny poziom o 5 decybeli.
W odwołaniu od tej decyzji Benedykt A. wniósł o jej uchylenie zarzucając, że jest ona w swej treści wadliwa "przez przyjęcie nazwy "Baza Sprzętu Technicznego". Skarżący wyjaśnia, że prowadzi zakład rzemieślniczy od około 15 lat i nie posiada żadnej bazy, jedynie parking pojazdów mechanicznych, pomocnych w działalności gospodarczej. Wszystkie te pojazdy są dopuszczone do ruchu i nie przekraczają obowiązujących w kraju norm hałasu.
Skarżący prowadzi zakład brukarski; działalność swoją wykonuje w terenie, dlatego nie można mówić o jakiejkolwiek emisji hałasu pod budynkiem mieszkalnym. Praca wymienionych pojazdów w pobliżu budynku polega jedynie na uruchomieniu jednego z nich i odjechaniu - bądź w drodze powrotnej - na zaparkowaniu go w wyznaczonym miejscu. Gdyby więc przyjąć za organem I instancji, że przekracza dopuszczalne normy hałasu to praktycznie żaden pojazd na terenie kraju nie mógłby się poruszać Skarżący nie zatrudnia w zakładzie drugiego kierowcy i dlatego może uruchomić tylko jeden pojazd. Wyjątkowo tylko zdarza się, że spod domu ruszają dwa pojazdy. W okresie zimowym wszystkie pojazdy są unieruchomione. Korzysta jedynie z "Nysy". W okresie letnim wszystek sprzęt jest parkowany przeważnie w miejscu wykonywania robót, poza terenem gminy.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym, decyzją z dnia 2 kwietnia 1993 r., opartą na podstawie art. 138 par. 1 Kpa, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Kolegium stwierdziło, że już samo zgromadzenie takiej ilości sprzętu technicznego na wspólnym podwórzu, w bezpośrednim sąsiedztwie otworów okiennych rodziny P. stanowi samo w sobie znaczną uciążliwość. Sprzęt ów zwyczajowo w godzinach wczesnorannych musi być uruchomiony i wyprowadzony. Niewątpliwie samochód "Star 200" nie jest najgłośniejszym pojazdem ze wszystkich tam garażowanych, ale po uruchomieniu swoją pracą powoduje hałas, którego poziom przekracza dopuszczalne normy, co zostało potwierdzone stosownymi badaniami. Oczywistym jest, że Benedykt A. nie po to zgromadził taką ilość sprzętu technicznego, by go tylko trzymać. Sprzęt ów na co dzień, przynajmniej w sezonie letnim pracuje, a zatem nasilenie hałasu w pewnych porach dnia jest ponad normy i powoduje uciążliwości środowiskowe.