Postanowienie statutu gminy, przewidujące wybór w skład komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jest sprzeczne z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojewody W-kiego na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia 29 października 1990 r. w przedmiocie ustalenia statutu gminy S. i na podstawie art. 207 par. 4 w związku z art. 216a par. 1 Kpa stwierdził niezgodność z prawem postanowienia statutu gminy S. w części dotyczącej udziału w składzie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Wojewoda W-ki zaskarżył w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ postanowienie par. 54 ust. 1 statutu gminy S., zatwierdzonego uchwałą nr VI/34/90 Rady Miejskiej w S. z dnia 29 października 1990 r. w sprawie ustalenia statutu gminy S. Podał, że według zaskarżonego postanowienia statutu komisja dyscyplinarna I instancji, orzekająca w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej pracowników, składa się z sześciu pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie mianowania lub umowy o pracę, co pozostaje w sprzeczności z wyraźnym brzmieniem art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych Przepis ten bowiem wyłącza możliwość wyboru członków komisji dyscyplinarnej spośród pracowników zatrudnionych na podstawie wyboru lub umowy o pracę.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy S. uznał zasadność zarzutu skargi i wyjaśnił, że sformułowanie ś 54 ust. 1 statutu w zakresie dotyczącym składu komisji dyscyplinarnej jest następstwem pomyłki pisarskiej i wadliwość ta zostanie usunięta w uchwale nowelizującej statut gminy, która zostanie przedstawiona Radzie Miejskiej na najbliższej sesji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Według art. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124/ pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie wyboru, mianowania, powołania i umowy o pracę.
Na zasadzie art. 25 tej ustawy w związku z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ odpowiedzialnością dyscyplinarną objęci są tylko mianowani pracownicy samorządowi. Pracownicy samorządowi zatrudniani na podstawie umowy o pracę natomiast ponoszą za naruszenie porządku i dyscypliny pracy odpowiedzialność porządkową na warunkach określonych w art. 108-113 kodeksu pracy.
Ze względu na odmienne podstawy odpowiedzialności pracowniczej obu tych grup pracowników samorządowych przepis art. 27 ust. 2 powyższej ustawy o pracownikach samorządowych wyłączył dopuszczalność wyboru na członków komisji dyscyplinarnych pierwszej instancji pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Zaskarżone postanowienie par. 54 ust. 1 statutu gminy S., przewidujące wybór w skład komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, pozostawało w oczywistej sprzeczności z art. 27 ust. 2 cytowanej ustawy o pracownikach samorządowych.
Burmistrz Miasta i Gminy S. w piśmie do Naczelnego Sądu Administracyjnego uznał zasadność skargi i wyjaśnił, że kwestionowane postanowienie statutu zostanie zmienione w drodze uchwały Rady Miejskiej nowelizującej statut. Do chwili rozprawy jednak uchwała taka nie została Sądowi przedstawiona.
Wobec powyższego na zasadzie art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ oraz art. 207 par. 4 w związku z art. 216a par. 1 Kpa należało orzec jak wyżej.