Rozpoznając odwołania od decyzji administracyjnych wydanych przez wójta lub burmistrza w sprawach zleconych gminie, wojewoda nie może się ograniczyć do badania zgodności tych decyzji z prawem, lecz powinien rozstrzygnąć merytorycznie sprawę administracyjną, a więc również zbadać decyzję z punktu widzenia celowości i słuszności rozstrzygnięcia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Zagranicznego "L." na decyzję Wojewody (...) z dnia 17 września 1992 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości do 4,5 procent alkoholu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję Prezydenta Miasta L., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego przedsiębiorstwa.
Przedmiotem skargi Przedsiębiorstwa Zagranicznego "L." jest decyzja Wojewody (...) z dnia 17 września 1992 r. nr RG-III-6433/85/92-DR, utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 10 sierpnia 1992 r. nr R-7511-A/314/92 o odmowie wydania zezwolenia na sprzedaż w kiosku napojów alkoholowych zawierających do 4,5 procent alkoholu. Uzasadniając takie rozstrzygnięcie, organy orzekające powołały się na par. 5 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./, przewidujący udzielanie zezwoleń na sprzedaż prowadzoną w sklepach branżowych, winno-cukierniczych i ogólnospożywczych. Udzielenie zezwolenia w rozpoznawanej sprawie byłoby precedensem powodującym duży napływ wniosków o wydanie zezwoleń na sprzedaż piwa w kioskach, na którą uprzednio organ I instancji konsekwentnie nie wyrażał zgody.
Pełnomocnik skarżącego przedsiębiorstwa podkreśla długotrwałość starań o zezwolenie na sprzedaż piwa ze specjalnie w tym celu wykonanego kiosku w kształcie puszki piwa. Organ I instancji nie podjął nawet próby choćby czasowego umożliwienia takiej sprzedaży, mimo że par. 5 cytowanego rozporządzenia nie zawiera kategorycznego zakazu w tym zakresie. Punkt sprzedaży, poza funkcją, handlową, będzie stanowić ozdobę miasta, albowiem został wykonany specjalnie za granicą, w stylu panującym na zachodzie Europy. Sprzedaż byłaby dokonywana wyłącznie na wynos i tylko piwa puszkowanego "Okocim".
Odpowiadając na skargę, organ odwoławczy przypomina swoje wcześniejsze decyzje kasacyjne, w których sugerował organowi I instancji rozważenie możliwości pozytywnego załatwienia wniosku, ponieważ "nie dopatrzył się szkodliwości" sprzedaży piwa z kiosku-puszki. Jednakże w dalszej fazie postępowania uwzględnił argumenty organu I instancji, iż byłoby to precedensem naruszającym powszechną w L. politykę udzielania zezwoleń tylko na sprzedaż prowadzoną w sklepach.
Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do następujących ustaleń i wniosków:
Przede wszystkim należy zauważyć, że rozpoznając odwołania od decyzji administracyjnych wydanych przez wójta lub burmistrza w sprawach zleconych gminie, wojewoda nie może się ograniczyć do badania zgodności tych decyzji z prawem, lecz powinien rozstrzygnąć merytorycznie sprawę administracyjną, a więc również zbadać decyzję z punktu widzenia celowości i słuszności rozstrzygnięcia. Orzeczenia organów odwoławczych mają także wpływać na politykę administracyjną prowadzoną przez organy gminy w określonej dziedzinie. Nie zachodzi natomiast zależność odwrotna, polegająca na tym, że to polityka administracyjna organów gminy kształtuje linię orzeczniczą rządowych organów administracji ogólnej, sprawujących funkcję organów odwoławczych w sprawach zleconych.
Dlatego nie można uznać za prawnie przekonującą postawę organu odwoławczego, który - dostrzegając możliwość uwzględnienia wniosku strony - odstępuje od tego, ponieważ "nie chce naruszać prowadzonej przez Urząd Miejski w L. dystrybucji limitów na sprzedaż napojów alkoholowych". Taka postawa oznacza w istocie niewywiązywanie się z obowiązków organu odwoławczego, ponieważ wniesienie odwołania powoduje dewolucję kompetencji do ponownego, merytorycznego rozpatrzenia całej sprawy administracyjnej.