Uchwała rady gminy o nieudzieleniu absolutorium zarządowi gminy mieści się "w zakresie spraw budżetowych" gminy, podlegających nadzorowi regionalnej izby obrachunkowej /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych - Dz.U. nr 85 poz. 427/; sprawując ten nadzór, izba dysponuje przewidzianą w art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ kompetencją do orzekania o nieważności takiej uchwały sprzecznej z prawem.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 w związku z art. 216a Kpa skargę Miasta W. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w (...) z dnia 7 czerwca 1993 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej W. z dnia 29 kwietnia 1993 r. w sprawie odmowy udzielenia absolutorium zarządowi miasta.
Uchwałą nr XLIII/64/93 z dnia 29 kwietnia 1993 r. w sprawie absolutorium dla Zarządu Miasta Rada Miejska w W. postanowiła, "uwzględniając negatywny wynik tajnego głosowania wniosku o udzielenie absolutorium, uznać, że absolutorium dla Zarządu Miasta za działalność finansową Miasta W. w 1992 r. nie zostało udzielone" /par. 1/.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w (...) uchwałą nr 208/93 z dnia 7 czerwca 1993 r. uznało powyższą uchwałę Rady Miejskiej W. za nieważną, przyjmując w uzasadnieniu, że przepis par. 60 ust. 2 statutu, wprowadzający warunek bezwzględnej większości w głosowaniu nad wnioskiem o udzielenie absolutorium, nie może być prawną podstawą ustalania wyników głosowania nad absolutorium, albowiem narusza przepis art. 14 ust. 1 ustawy samorządowej, przewidujący tylko zwykłą większość głosów w obecności co najmniej połowy składu rady, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W świetle poglądów judykatury "przepisem szczególnym" może być jedynie przepis hierarchicznie równorzędny, to jest przepis ustawowy. Skoro Rada Miejska W. liczy 45 radnych, to kworum wynosiło 23 radnych. W głosowaniu wzięło udział 36 radnych; za absolutorium głosowało 22 radnych, a przeciw - 12. Wniosek o udzielenie absolutorium zatem zyskał wymaganą większość zwykłą. Ponieważ rozstrzygnięcie zawarte w par. 1 zakwestionowanej uchwały Rady nie odpowiada rzeczywistemu wynikowi głosowania, ustalonemu na podstawie reguły obowiązującej w myśl art. 14 ust. 1 ustawy, uchwałę należało uznać za nieważną.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Miasto W. skupia się przede wszystkim na kwestii legalności regulacji zamieszczonej w par. 60 ust. 2 statutu. Wywodzi, że "przepisem szczególnym" w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy samorządowej jest także postanowienie statutu, które może przewidywać konieczność bezwzględnej większości głosów w głosowaniu nad uchwałami w określonych sprawach. Ponadto, zdaniem strony skarżącej, Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej nie dysponuje kompetencją do oceny zgodności z prawem uchwały o udzieleniu absolutorium. Dokonując wykładni niejasno zredagowanych przepisów art. 11 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, nie można rozszerzać kompetencji izb na badanie zgodności z prawem innych uchwał niż podejmowane w zakresie spraw budżetowych. Naruszono także regułę proceduralną, skoro wbrew obowiązkowi określonemu w art. 18 ust. 3 tej ustawy nie powiadomiono Rady o miejscu i terminie posiedzenia Kolegium. Tak więc wobec braku przesłanek do stwierdzenia sprzeczności uchwały Rady z prawem strona skarżąca wnosi o uchylenie uchwały Regionalnej Izby Obrachunkowej.
W pisemnej odpowiedzi na skargę organ nadzoru obszernie uzasadnia swoje stanowisko co do wykładni art. 14 ust. 1 ustawy samorządowej, podkreślając, że nieuzasadnione utożsamianie pojęć "przepisy prawa" i "przepisy statutowe" narusza hierarchiczną strukturę źródeł prawa. Oddala także zarzut niewłaściwości do podjęcia zaskarżonej uchwały, stwierdzając, że art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych upoważnia je do badania uchwał rad gmin o udzieleniu absolutorium, a samo badanie następuje w trybie określonym przepisami ustawy samorządowej o nadzorze nad działalnością komunalną. Zdaniem Izby, w świetle tych przepisów nie ulega wątpliwości jej kompetencja do badania pod względem legalności wszystkich uchwał objętych jej nadzorem, także dotyczących absolutorium. Co się zaś tyczy trzeciego zarzutu skargi, to Prezydent Miasta został osobiście zawiadomiony przez Prezesa Izby o terminie posiedzenia Kolegium. Nieobecność przedstawiciela Miasta nie miała zresztą znaczenia dla rozstrzygnięcia, skoro stan faktyczny sprawy był całkowicie wyjaśniony. W konkluzji Regionalna Izba Obrachunkowa wnosi o oddalenie skargi.