Pojęcie "prowadzenie gospodarstwa rolnego", zawarte w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin /Dz.U. nr 32 poz. 140/, należy rozumieć jako osobiste kierowanie i zarządzanie gospodarstwem, co do reguły wiąże się ze stałym osobistym wykonywaniem związanych z tym gospodarstwem prac i troską o jego należyte funkcjonowanie. Nie można zatem uznać, że warunek prowadzenia gospodarstwa rolnego spełniony jest zarówno wówczas, gdy rolnik użytkuje je osobiście, jak i wtedy, gdy oddał je w dzierżawę.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jadwigi P. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 9 kwietnia 1981 r. w przedmiocie odmowy przejęcia na własność Państwa nieruchomości rolnej w zamian za emeryturę.
Janina P. wystąpiła do Naczelnika Gminy w P.C. z wnioskiem o przejęcie na rzecz Skarbu Państwa w zamian za emeryturę gospodarstwa rolnego o powierzchni 5,07 ha, położonego w Z., podnosząc, że osiągnęła wiek emerytalny i nabyła uprawnienia do emerytury.
Naczelnik Gminy w P.C. decyzją z dnia 10 marca 1981 r. odmówił załatwienia tego wniosku, stwierdzając, że wnioskodawczyni nie spełniła warunków wymienionych w ustawie z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin /Dz.U. nr 32 poz. 140/, albowiem nie prowadziła swego gospodarstwa przez ostatnie pięciolecie i nie sprzedawała jednostkom gospodarki uspołecznionej produktów rolnych odpowiedniej wartości.
Od decyzji tej skarżąca odwołała się do Wojewody Opolskiego, domagając się jej uchylenia i uwzględnienia wniosku.
Rozpoznając sprawę w postępowaniu odwoławczym Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych w Opolu nie podzieliło w pełni poglądów organu I instancji, niemniej jednak uznało oskarżoną decyzją za trafną i z upoważnienia Wojewody Opolskiego postanowiło utrzymać ją w mocy decyzją z dnia 9 kwietnia 1981 r., nr R8ON/PC-5/81.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca zakwestionowała prawidłowość poglądów obu organów. W szczególności nie zgodziła się z twierdzeniem zawartym w zaskarżonej decyzji, jakoby nie użytkowała gospodarstwa, gdyż wydzierżawiła je w 1976 r. innemu rolnikowi. Zdaniem skarżącej, tylko wówczas można by mówić o nieprowadzeniu gospodarstwa w rozumieniu przepisów ustawy emerytalnej, gdyby gospodarstwo to stanowiło nieużytek z powodu pozostawienia ziemi odłogiem. Tymczasem ona uprawiała je za pośrednictwem swego dzierżawcy i za jego pośrednictwem sprzedawała płody rolne jednostkom gospodarki uspołecznionej, a zatem nabyła prawo do zaopatrzenia emerytalnego w zamian za przekazanie gospodarstwa na własność Państwa.
W odpowiedzi na skargę organ drugiej instancji podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o jej oddalenie, nie znalazłszy podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
Skarga jest bezpodstawna. Przekazanie gospodarstwa rolnego w zamian za emeryturę może nastąpić tylko wtedy, gdy są spełnione przesłanki ustawowe. Wyliczenie tych przesłanek zawiera art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy. Wprawdzie w art. 2 ust. 2 ustawy wprowadzono wyjątek od zasady równoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek w przypadku przekazania gospodarstwa rolnego Państwu, ale wówczas rolnik musi wykazać się co najmniej 5-letnim okresem prowadzenia gospodarstwa, poprzedzającym datę jego przekazania. Mylny jest zatem pogląd skarżącej, że warunek "prowadzenia gospodarstwa rolnego" spełniony jest zarówno wówczas, gdy rolnik osobiście je użytkuje, jak i wtedy, gdy oddał je w dzierżawę. Przez prowadzenie gospodarstwa rolnego bowiem należy rozumieć osobiste kierowanie i zarządzanie tym gospodarstwem. Wiąże się to z reguły ze stałym osobistym wykonywaniem niezbędnych prac związanych z gospodarstwem i stałą troską o jego należyte funkcjonowanie. Skarżąca tych warunków nie spełnia. Powoływanie się na tytuł własności, przy niespełnianiu innych warunków, jest nieistotne. Tytuł własności gospodarstwa rolnego bowiem nie ma poważniejszego wpływu na przyznanie uprawnień emerytalnych. Świadczenia emerytalne za przekazanie gospodarstwa rolnego Państwu lub następcy mogą przysługiwać zarówno właścicielowi, jak i posiadaczowi samoistnemu lub posiadaczowi zależnemu /art. 75 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy/. Z tego wynika, że zaskarżona decyzja jest trafna i odpowiada prawu.
Z tych względów na zasadzie art. 207 par. 5 Kpa skarga podlegała oddaleniu.