1. Wycofanie pojazdu z ruchu na stałe powoduje wygaśnięcie obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych /art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31/ i nie jest uzależnione ani od wyzbycia się pojazdu, ani od jego fizycznej likwidacji.
2. Złożenie przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego do depozytu kierownika urzędu rejonowego rządowej administracji ogólnej /par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 29 grudnia 1983 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów - Dz.U. 1984 nr 1 poz. 2 ze zm./ świadczy jedynie o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, co nie zwalnia właściciela pojazdu od ustawowego obowiązku uiszczenia podatku od środka transportowego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Andrzeja I. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa W-kiego z dnia 31 sierpnia 1992 r. w przedmiocie ustalenia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych.
Dnia 30 grudnia 1991 r. Andrzej I. złożył w Oddziale Komunikacji Urzędu Rejonowego w W. podanie o wycofanie z ruchu z dniem 30 grudnia 1991 r. pojazdu samochodowego marki "Star" A 28 z powodu remontu i jednocześnie przekazał temu Oddziałowi dowód rejestracyjny, zobowiązując się do odłączenia tablic od pojazdu i zdeponowania ich w domu.
Na skutek wezwania Urzędu Gminy w M. do uiszczenia podatku od środków transportowych Andrzej I. w piśmie z dnia 10 czerwca 1992 r. wyjaśnił, że podatek ten go nie obciąża z powodu wyrejestrowania pojazdu.
Decyzją z dnia 4 sierpnia 1992 r. nr UGW-3254/35/92 Wójt Gminy w M. na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ i art. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1992 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518 ze zm./ orzekł, że odmowa zapłaty podatku przez Andrzeja I. jest bezpodstawna, i ustalił, że zobowiązany on jest uiścić należność podatkową z odsetkami za zwłokę. Rozstrzygnięcie to wydano w wyniku ustalenia, że pojazd samochodowy Andrzeja I. został wycofany z ruchu czasowo z powodu remontu, a nie na stałe, co jedynie stwarzałoby podstawę do zaniechania poboru podatku.
W odwołaniu od tej decyzji Andrzej I. zarzucił, że w dniu wyrejestrowania samochodu został pouczony przez pracownika urzędu, iż nie będzie obowiązany płacić podatku.
Decyzją z dnia 31 sierpnia 1992 r. nr S.KO-3252/82/92 Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa W-kiego uchyliło decyzję Wójta Gminy w M. w części dotyczącej zapłaty odsetek za zwłokę, natomiast utrzymało tę decyzję w mocy w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w podatku od środka transportowego. Kolegium przyjęło, że według art. 9 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przesłanką wygaśnięcia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych jest wycofanie pojazdu z ruchu na stałe albo jego zbycie. Zgodnie zaś z par. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 maja 1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. nr 57 poz. 245/ stałe wycofanie pojazdu z ruchu następuje w drodze decyzji właściwego kierownika urzędu rejonowego rządowej administracji ogólnej, uchylającej decyzję o wydaniu dla tego pojazdu dowodu rejestracyjnego z jednoczesnym zwrotem tego dowodu i zwrotem tablic rejestracyjnych. Złożenie w organie do spraw komunikacji samego dowodu rejestracyjnego następuje tylko w razie czasowego wycofania pojazdu z ruchu. Zakładając, że odwołujący się mógł być błędnie pouczony o warunkach wygaśnięcia obowiązku podatkowego od środków transportowych, Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Wójta Gminy tylko w części ustalającej obowiązek zapłaty odsetek za zwłokę.
W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzej I. zarzucił, że dokonując wyrejestrowania pojazdu z ruchu, zamierzał uzyskać zwolnienie od podatku od środków transportu. Pracownik Oddziału Komunikacji pouczył go, że stałe wycofanie pojazdu z ruchu jest dopuszczalne tylko w razie sprzedaży pojazdu lub jego likwidacji, natomiast do zwolnienia podatkowego wystarczające jest czasowe wycofanie pojazdu z ruchu. Ze względu na błędne pouczenie przez urzędnika skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.