Nadanie przez przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176/ fakturze VAT szczególnej roli dowodu ma - w postępowaniu dotyczącym tego podatku - charakter wiążący.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Elektrownia Spółka Akcyjna wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Izby Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego.
W sprawie ustalono, że Elektrownia obniżyła podatek należny za marzec 1994 r. o podatek naliczony wynikający z posiadanej kopii faktury VAT, przez co zawyżyła podatek naliczony. W konsekwencji organ I instancji nie przyznał Elektrowni prawa do obniżenia podatku należnego za marzec 1994 r. o kwotę podatku naliczonego z zakwestionowanej kopii faktury VAT oraz zastosował sankcję wynikającą z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przez zwiększenie kwoty podatku należnego za marzec 1994 r. o trzykrotność zawyżenia podatku naliczonego.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Elektrownia domagała się uchylenia wydanych w sprawie decyzji, wskazując na naruszenie prawa materialnego przez uznanie, że naruszenie przez podatnika par. 31 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ daje automatycznie podstawę do zastosowania wobec podatnika sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarzucała, że sankcje z powołanego przepisu mogą być stosowane jedynie w sytuacji naruszenia przez podatnika obowiązków dotyczących wyłącznie określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania oraz wysokości podatku naliczonego, w wyniku czego nastąpiło jego zawyżenie. Naruszanie formalnego wymogu z par. 31 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów odnosi się do podatku należnego. Naruszenie tego przepisu pozbawia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę wynikającą z kopii faktury. Jednak ujęcie w ewidencji kopii faktury nie prowadzi do zawyżenia podatku należnego. Brak jest zatem podstaw do zastosowania sankcji w postaci zwiększenia kwoty podatku należnego o trzykrotność zawyżenia podatku naliczonego.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wnosił o jej oddalenie. Zarzucał, że strona skarżąca ujmując w ewidencji kopię faktury VAT nie tylko naruszyła wymóg formalny rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r., ale także nieprawidłowo określiła kwotę podatku naliczonego obniżającego podatek należny - zarówno w ewidencji, jak i deklaracji podatkowej, przez udokumentowanie podatku naliczonego kopią faktury VAT; podatek naliczony wynikający z kopii faktury nie powinien być ujmowany w ewidencji jako podatek naliczony obniżający podatek należny. W tej sytuacji organ podatkowy mógł powiązać naruszenie przepisu par. 31 ust. 3 rozporządzenia z naruszeniem art. 27 ust. 4 cyt. ustawy i stwierdzić, że podatek naliczony został zawyżony tak w ewidencji, jak i w deklaracji podatkowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, wprowadzająca opodatkowanie obrotu netto w danej fazie produkcji lub wymiany, posługuje się dla realizacji ustawowego celu metodą fakturową. Stąd też szczególna rola faktury VAT w systemie podatkowym wprowadzonym powołaną ustawą. Trzeba bowiem wskazać, że to faktura VAT stanowi podstawę do wyliczenia podatku przez podatnika VAT, a to przez pomniejszenie podatku należnego wykazanego w fakturach wystawionych z tytułu sprzedaży, o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur otrzymanych wraz z otrzymanymi towarami lub wykonanymi na jego rzecz usługami.