Rada gminy może również ustalać opłaty administracyjne od reklam na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Pogląd taki wypowiedziany został w komentarzu A. Hanusza: "Podatki i opłaty lokalne", Wyd. 1993, str. 63.
Nie są również uzasadnione wyjaśnienia Wojewody, że użyty w uchwale wyraz "reklama" może budzić wątpliwości, gdyż w Słowniku Języka Polskiego słowo to zostało dostatecznie wyraźnie zdefiniowanie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie skargi. Wojewoda wyjaśnił, że na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie terytorialnym rada gminy może określać warunki umieszczania reklam na budynkach stanowiących własność gminy, natomiast regulacje uchwały Rady Miejskiej obejmują wszelkie obiekty, położone na terenie gminy. Nadto opłaty za umieszczenie reklamy na budynku, stanowiącym własność gminy, mają charakter świadczenia cywilnoprawnego, a nie opłaty administracyjnej. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W wyroku z dnia 2 czerwca 1993 r., SA/Wr 516/93, na który powołuje się w skardze Prezydent Miasta, Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym rada gminy może w zakresie zadań własnych wydawać przepisy gminne, określane w doktrynie przepisami statutowymi.
Opierając się na art. 71 ust. 1 i 2 ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1991 r. i art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym sąd stwierdził, że powyższe uprawnienie rad gmin do stanowienia przepisów gminnych w zakresie zadań własnych doznaje ograniczenia w wypadkach, w których określone sprawy z tej dziedziny uregulowane zostały przepisami wyższego rzędu, tj. ustawami i rozporządzeniami wydanymi na podstawie delegacji ustawowych przez inne organy, a także gminne przepisy statutowe nie mogą ograniczać sfery wolności i praw obywatelskich oraz uprawnień jednostek, wynikających z prawa cywilnego i innych działów prawa.
Sprawa zakładania reklam na budynkach uregulowana została częściowo w art. 22 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./. Według tego przepisu założenie na budynku reklamy wymaga zgody właściciela /zarządcy/, który ma prawo żądać odpowiedniej opłaty za założenie reklamy oraz opłat miesięcznych za korzystanie z niej, w wysokości ustalonej w drodze wzajemnego porozumienia stron.
Z przedstawionych wyżej wywodów można wyprowadzić pogląd, że na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, rada gminy może w drodze przepisów gminnych określać warunki umieszczenia reklam na budynkach komunalnych i innych obiektach gminnych oraz opłaty z tego tytułu w zakresie, w jakim nie zostało to uregulowane w art. 22 prawa lokalowego i innych przepisach prawa.
Z tak zakreślonego uprawnienia rady gminy wynikają w szczególności następujące ograniczenia:
1. Rada gminy nie może określać warunków zakładania reklam na budynkach i innych nieruchomościach, stanowiących własność osób fizycznych i prawnych bądź pozostających w użytkowaniu wieczystym tych osób.