Postanowienia par. 1 i par. 2 uchwały wykraczają poza zakres powyższego upoważnienia, a zatem są niezgodne z prawem.
par. 2 uchwały Rady Miejskiej określa warunki, jakim powinno odpowiadać podanie o wyrażenie zgody na założenie reklamy, w szczególności zaś wymaga przedłożenia projektu plastycznego reklamy i projektu konstrukcyjnego obramowania. Treść tych regulacji jest zbieżna z art. 4 prawa budowlanego i przepisami par. 19 ust. 1 pkt 2, par. 43 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz par. 44 ust. 1 pkt 3 lit. "d" rozporządzenia w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego, co oznacza, że również nie mieści się w zakresie upoważnienia art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie terytorialnym.
Rada nie może również ustalać warunków usuwania urządzeń reklamowych na koszt stawiającego bez uprzedniego powiadomienia /par. 5 i par. 6 uchwały/, gdyż usunięcie reklamy jako obiektu budowlanego może nastąpić albo w drodze decyzji o rozbiórce na podstawie art. 37 prawa budowlanego, albo w drodze egzekucji na podstawie tytuł: wykonawczego z wyroku sądowego.
Wprowadzona opłata za lokalizację reklamy i za zatwierdzenie projektu reklamy /par. 3 uchwały/ nie jest opłatą za czynność urzędową, należącą do zadań organów gminy z zakresu administracji publicznej. Lokalizacja urządzenia reklamowego nie jest zresztą lokalizacją w rozumieniu przepisów art. 36 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./.
Opłata za założenie reklamy i korzystanie z reklamy, przewidziana w art. 22 prawa lokalowego, może być określana przez rady gmin w drodze przepisów wewnętrznych, skierowanych do podmiotów organizacyjnych gminy, administrujących nieruchomościami gminy.
Skargę jako nieuzasadnioną należało zatem oddalić na zasadzie art. 207 par. 5 w związku z art. 216a par. 1 Kpa.