Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia członków rady nadzorczej wypłacone przez spółkę akcyjną na podstawie uchwały walnego zgromadzenia jej akcjonariuszy, która następnie prawomocnym wyrokiem sądu została unieważniona.
Kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z uzyskaniem przychodów poczynione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Unieważnienie przez sąd uchwały o wynagrodzeniach członków rady nadzorczej spowodowało upadek podstawy prawnej dokonywania takich wydatków.
oddala skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 196 par. 1 Kpa, w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/, powołany został do badania legalności ostatecznych decyzji administracyjnych. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji. W związku z powyższym, usunięcie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego może nastąpić tylko wówczas, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art. 207 par. 2-4 Kpa, w zw. z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia takiego naruszenia prawa, w konsekwencji więc, zgodnie z art. 207 par. 5 Kpa w zw. z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, skarga podlegała oddaleniu.
Przede wszystkim nie jest trafny zarzut skargi, jakoby organy naruszyły przepisy prawa materialnego.
Chybiony jest zarzut skargi, w którym zarzucano naruszenie przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Powołany w skardze art. 2 ust. 1 tej ustawy reguluje kwestię nakładania obowiązków podatkowych jedynie w oparciu o przepisy rangi ustawowej i taka też sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Organy podatkowe wskazały bowiem, że podstawą podatku, który skarżący powinien zapłacić są przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Przepis art. 6 ustawy o zobowiązaniach podatkowych reguluje zagadnienie obliczania roku podatkowego, który w tym przypadku również był rokiem kalendarzowym. Organy obliczyły podatek w stosunku do poszczególnych lat kalendarzowych, nie można się więc dopatrzyć w tym zakresie jakichkolwiek naruszeń prawa.
Błędne jest także stanowisko skarżącego o ile zarzucał on zaskarżonej decyzji naruszenie art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście nieuznania za koszty uzyskania przychodu spornych wynagrodzeń członków Rady Nadzorczej.
Analizowanej kwestii dotyczy przepis art. 15 ust. 4 tej ustawy. Stosownie do tego przepisu " (...) Koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w danym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego (...)" Przepis ten wprowadził zasadę, że podatnik może rozliczać koszty uzyskania przychodu poniesione tylko w danym roku i tylko dotyczące tego roku obrachunkowego, z wyjątkiem przypadków, które nie mają w ten sprawie zastosowania.
W rezultacie, w niniejszej sprawie nie może mieć znaczenia okoliczność, że Spółka w okresie późniejszym podjęła uchwałę Nr 2/94, w której ustaliła, że członkowie Rady Nadzorczej będą utrzymywać takie wynagrodzenia za okres przeszły, jakie faktycznie otrzymali. Podstawa prawna do takiej wypłaty - niezależnie od problemu ważności tej uchwały - powstała dopiero w roku 1994, a zatem po upływie roku obrachunkowego, objętego zaskarżonymi decyzjami. Zgodnie zatem z cytowanym art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uchwała ta co najwyżej mogłaby wpływać na wysokość zobowiązania podatkowego Spółki w roku 1994, nie ma natomiast żadnego znaczenia dla obliczenia kosztów uzyskania przychodu za lata poprzednie.