Opłatę manipulacyjną drogową ustanowioną w art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ ustala się i pobiera niezależnie od przyczyn, które spowodowały zaistnienie warunków do jej ustalenia i pobrania.
Dyrektor Urzędu Celnego wymierzył Spółce z o.o. Spedycja opłatę manipulacyjną dodatkową za 258 dni opóźnienia, w kwocie 64.535.000 zł za niedostarczenie w terminie towaru do organu celnego, wskazanego w postanowieniu o przekazaniu sprawy.
Jako podstawę prawną powołano art. 104 Kpa, art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ oraz par. 20 pkt 1 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357 ze zm./.
W uzasadnieniu wskazano, iż z zapisów dokonanych w postanowieniu o przekazaniu sprawy wynika, że Spółka wnioskowała o przekazanie sprawy do Urzędu Celnego w O., zobowiązując się dostarczyć sprowadzony z zagranicy towar do Urzędu Celnego w oznaczonym prawem terminie. Stosownie do art. 42 prawa celnego - wywodzi organ I instancji - osoba przewożąca towar celny przekazany w związku z przekazaniem sprawy, o którym mowa w art. 45 ust. 5 prawa celnego, jest obowiązana dostarczyć go do Urzędu Celnego wskazanego w dokumencie przekazowym.
W odwołaniu od tej decyzji Spółka podała, że towar został wysłany do Ekspedycji Rejonowej w O., której powierzono obowiązek załatwienia formalności celnych. Nadto podniosła, że w dniu 17 czerwca 1991 r. odbiorca - Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki, odebrał przesyłkę z Ekspedycji wraz z listą przekazową do Urzędu Celnego w O.
Prezes Głównego Urzędu Ceł po rozpatrzeniu odwołania, orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji, stwierdzając zasadność wymierzenia opłaty oraz prawidłowość w jej wyliczeniu. Organ II instancji stwierdził, iż podnoszona przez Spółkę okoliczność, iż za zaistniałą sytuację odpowiedzialna jest Ekspedycja Rejonowa w O., jest bezzasadny. Odpowiedzialność bowiem za wszelkie działania pełnomocnika - wywodzi organ odwoławczy - ponosi strona, która powierzyła załatwienie sprawy.
Decyzję tę zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółka wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi Spółka podnosi, że Prezes Głównego Urzędu Ceł rozpatrując odwołanie winien był wezwać do udziału w sprawie odbiorcę przesyłki, tj. Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki, które nie dopełniło obowiązku zgłoszenia do odprawy towaru, pomimo iż otrzymało wymagane dokumenty. Niewykonanie tegoż obowiązku przez odbiorcę towaru nie może, zdaniem skarżącej, obciążać Spółki.
Prezes Głównego Urzędu Ceł wnosząc o oddalenie skargi podkreślił, iż w razie niedostarczenia przekazywanego towaru do Urzędu Celnego odbiorczego, przewożonego przez pracownika podmiotu gospodarczego, zobowiązanym do uiszczenia opłaty manipulacyjnej dodatkowej jest ten podmiot.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie może być uwzględniona, albowiem Sąd, rozpatrując stan faktyczny i prawny sprawy, nie stwierdził naruszenia prawa. Tylko wówczas decyzja administracyjna podlega uchyleniu, gdy decyzję podjęto z naruszeniem przepisów prawa materialnego i uchybienia te miały wpływ na wynik sprawy bądź gdy decyzję wydano z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, a wady te miały istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy /art. 207 par. 1 i par. 2 Kpa/.