skargę Jana R. na postanowienie Wojewody W-kiego w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. w sprawie czasowego zajęcia nieruchomości.
Tezy

1. Wobec jednakowej w istocie treści art. 57 par. 4 Kpa i art. 115 Kc brak jest podstaw do różnicowania pojęcia "dzień ustawowo wolny od pracy" w postępowaniu cywilnym oraz postępowaniu administracyjnym.

2. Dzień 2 stycznia 1993 r., będący "wolną sobotą" /zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1992 r. w sprawie terminów udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1993 r. - M.P. nr 40 poz. 298/, nie był dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 par. 4 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jana R. na postanowienie Wojewody W-kiego z dnia 15 stycznia 1993 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. w sprawie czasowego zajęcia nieruchomości.

Uzasadnienie strona 1/2

Jan R. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowienie Wojewody W-kiego z dnia 15 stycznia 1993 r. nr GK.VII. 7221/I/93, stwierdzające niedopuszczalność odwołania - z powodu uchybienia terminu - od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia 10 grudnia 1992 r. nr GG.II/44/8224/181/92 w sprawie czasowego zajęcia części nieruchomości w Z. Ś. w związku z prowadzeniem robót przez Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w D.

Zdaniem skarżącego, stanowisko organu odwoławczego jest niesłuszne i wynika z błędnej interpretacji art. 57 Kpa, albowiem zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego z lat 1975-1976 "dniem wolnym od pracy jest także w odpowiedniej drodze prawnej ustalona wolna sobota".

Termin do złożenia odwołania upływał w dniu 1 stycznia 1993 r., który był dniem świątecznym Następny dzień - 2 stycznia 1993 r. - był sobotą wolną od pracy, ustaloną zarządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Kolejny dzień - 3 stycznia 1993 r. - to niedziela. A więc termin złożenia odwołania upływał dopiero w dniu 4 stycznia 1993 r., w którym skarżący nadał odwołanie w urzędzie pocztowym. Termin zatem został zachowany, skoro odwołanie wniesiono w najbliższym następnym dniu powszednim po dniu wolnym od pracy, w którym przypadał koniec terminu.

Odpowiadając na skargę, organ II instancji wyjaśnia, że w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc dzień 2 stycznia 1993 r. /sobota/, w którym upływał termin wniesienia odwołania, nie był dniem wolnym od pracy w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987 r. III CZP 81/87.

W konkluzji organ wnosi o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do następujących ustaleń i wniosków:

Przedmiotem skargi, a tym samym również kontroli sądowej, jest postanowienie stwierdzające niedopuszczalność odwołania z powodu uchybienia terminu do jego wniesienia. Ze względu na tak ograniczony przedmiot rozpoznania pozbawione są znaczenia wszelkie argumenty dotyczące istoty sprawy administracyjnej załatwianej przez organ I instancji.

Ustawą z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzono zakres właściwości sądu administracyjnego między innymi o rozpatrywanie skarg na niektóre postanowienia zapadające w postępowaniu administracyjnym, w tym również na postanowienie o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/. Rozpoznając skargę na takie postanowienie, sąd ogranicza się do zbadania prawnych przesłanek jego wydania, nie jest natomiast uprawniony do oceny legalności decyzji wydanych wcześniej w tym samym postępowaniu administracyjnym.

Nie może również przywrócić stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, albowiem kompetencja taka przysługuje wyłącznie organowi odwoławczemu /art. 59 par. 2 Kpa/, którego ewentualne postanowienie o odmowie przywrócenia terminu podlega zaskarżeniu do NSA.

W zakresie podlegającym rozpoznaniu skarga zawiera zarzut naruszenia przez organ odwoławczy art. 57 par. 4 Kpa przez błędne założenie, że dzień 2 stycznia 1993 r., w którym upłynął termin do wniesienia odwołania, nie był dniem "ustawowo wolnym od pracy", mimo że jest to sobota wolna od pracy, ustalona zarządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1992 r. w sprawie terminów udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1993 r. /M.P. Nr 40 poz. 298/.

Strona 1/2