Skarga Tomasza S. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Poborowej w L. w przedmiocie odmowy uznania go za poborowego sprawującego opiekę nad członkiem rodziny i odroczenia zasadniczej służby wojskowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

Ustalenie co do zdolności do sprawowania opieki nad inwalidą I grupy przez innego niż poborowy członka rodziny, zaliczonego do II grupy inwalidów, przewidziane w par. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin /Dz.U. nr 68 poz. 413/, może być dokonane tylko na podstawie ostatecznego orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia /par. 3 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1983 r. w sprawie zasad działania komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu odwoławczego oraz sprawowania nadzoru nad działalnością tych komisji - Dz.U. nr 36 poz. 166/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Tomasza S. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Poborowej w L. z dnia 5 kwietnia 1991 r. w przedmiocie odmowy uznania go za poborowego sprawującego opiekę nad członkiem rodziny i odroczenia zasadniczej służby wojskowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody L-kiego kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu

kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/2

Tomasz S. ubiegał się o uznanie go za sprawującego bezpośrednią opiekę nad matką, Teresą S., i o odroczenie z tego tytułu odbycia zasadniczej służby wojskowej. Orzeczeniem Obwodowej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w L. z dnia 13 grudnia 1984 r. nr akt 19672 Teresa S. została zaliczona do pierwszej grupy inwalidów ze względu na stan narządów ruchu i inwalidztwo to zostało uznane za trwałe. Natomiast ojciec, Stanisław S., urodzony w 1935 r., orzeczeniem Obwodowej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w L. z dnia 28 sierpnia 1990 r. nr akt 400340 został zaliczony do drugiej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia, inwalidztwo to zostało uznane za czasowe, przy czym stwierdzono, że może on sprawować opiekę nad inwalidą I grupy. Orzeczenie o zaliczeniu Stanisława S. do inwalidów drugiej grupy zostało wydane na skutek skierowania dokonanego przez Burmistrza Miasta J., po złożeniu przez Tomasza S. podania o odroczenie zasadniczej służby wojskowej.

W rodzinie Teresy i Stanisława małżonków S. jest jeszcze Alicja S., siostra Tomasza, urodzona w dniu 29 października 1972 r., uczennica, stanu wolnego.

Dnia 1 marca 1991 r. Burmistrz Miasta J. wyraził opinię o sytuacji rodzinnej poborowego, w której stwierdził, że Tomaszowi S. nie może być odroczona zasadnicza służba wojskowa ze względu na sprawowanie opieki nad matką.

Orzeczeniem z dnia 11 marca 1991 r. nr SO-6312-12/91 Rejonowa Komisja Poborowa w J, na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207/ oraz par. 21 pkt 2 rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Obrony Narodowej z dnia 12 września 1979 r. w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru /Dz.U. nr 21 poz. 128/, odmówiła uznania Tomasza S. za sprawującego bezpośrednią opiekę nad członkiem rodziny i odroczenia mu zasadniczej służby wojskowej.

Na skutek odwołania Tomasza S. Wojewódzka Komisja Poborowa w L. orzeczeniem z dnia 5 kwietnia 1991 r. nr So.Sw.5213/3/91 utrzymała w mocy orzeczenie organu I instancji. Zdaniem tej Komisji, zgodnie z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin /Dz.U. nr 68 poz. 413/ poborowego uznaje się za sprawującego bezpośrednią opiekę nad członkiem rodziny, jeżeli jego miejsce zamieszkania umożliwia mu codzienne sprawowanie tej opieki i nie ma innego pełnoletniego członka rodziny, bliższego lub równego stopniem pokrewieństwa, zobowiązanego do jej sprawowania. Skoro ojciec Tomasza S. jest zdolny do sprawowania opieki nad swoją żoną, co stwierdziła wyraźnie Obwodowa Komisja Lekarska do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia, brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia żądań wnioskodawcy.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na tę decyzję Tomasz S. zarzuca, że ustalenia Komisji Poborowej co do zdolności fizycznej jego ojca do sprawowania bezpośredniej opieki nad żoną Teresą są niezgodne ze stanem faktycznym, gdyż stan zdrowia ojca uniemożliwia mu pełnienie tego obowiązku. W istocie bowiem ojciec również wymaga bezpośredniej opieki innej osoby i w ostatnim okresie swego zatrudnienia pracował w spółdzielni inwalidów w dziale pracy chronionej pod opieką pielęgniarki.

Strona 1/2