Skarga firmy "S. -Ch." spółki z o. o. w Ł. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Celnego, a także
Tezy

1. Stosownie do art. 109 Kpa w związku z art. 126 Kpa oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ postanowienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1 prawa celnego, powinno być na piśmie doręczone stronie w rozumieniu art. 28 Kpa, czyli podmiotowi wymienionemu w art. 2 pkt 6 prawa celnego.

2. W wypadku uchybienia terminu wyznaczonego w postanowieniu o przekazaniu sprawy w trybie art. 45 ust. 5 prawa celnego organ celny, wydający to postanowienie, obowiązany jest wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne na zasadzie art. 61 par. 1 Kpa, zawiadomić o tym stronę /art. 61 par. 4 Kpa/ i załatwić sprawę w terminach przewidzianych w art. 35 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi firmy "S. -Ch." spółki z o. o. w Ł. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 18 września 1992 r. w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Celnego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Głównego Urzędu Ceł na rzecz syndyka masy upadłościowej firmy "S. -Ch." spółki z o. o. w Ł. sto pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem zawartym w towarowej liście przekazowej nr 44497 Dyrektor Urzędu Celnego w Rz. /Oddział Celny w O./ przekazał Dyrektorowi Urzędu Celnego w Z. /Oddziałowi Celnemu w L./ w dniu 22 sierpnia 1990 r. sprawę obrotu towarowego z zagranicą, polegającego na wwozie do kraju 154 sztuk półtuszy wieprzowych przeznaczonych dla Przedsiębiorstwa Przemysłu Mięsnego w L. przy ul. Ś. nr 3. W związku z tym zobowiązano Józefa M., przewożącego ów towar, do dostarczenia go w terminie 14 dni do wyznaczonej placówki celnej w celu dokonania odprawy.

W dniu 30 marca 1992 r. Dyrektor Urzędu Celnego w Z. zarządził wymierzenie cła przywozowego w wysokości 3 698 000 zł oraz opłaty manipulacyjnej dodatkowej w wysokości 27 959 000 zł za niezłożenie w terminie zgłoszenia celnego. Podstawą prawną wyliczenia opłaty by przepis par. 20 pkt 2a rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357/, natomiast podstawą faktyczną - zaniechanie złożenia zgłoszenia celnego towaru przez okres 126 dni, to jest od dnia 21 września 1990 r. do dnia 24 stycznia 1991 r., czyli do dnia, w którym firma "S. -Ch." wystąpiła z pismem informującym o wykryciu, podczas rocznego bilansu działalności, faktu niezałatwienia formalności celnych związanych ze sprowadzeniem tego towaru. W uzasadnieniu lakonicznie powołano się na opisane wyżej nieterminowe doręczenie przez spółkę "S. -Ch." zgłoszenia celnego.

W odwołaniu spółka "S. -Ch." wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej i orzeczenie o zwolnieniu jej od obowiązku uiszczenia tej opłaty lub o umorzenie postępowania. Podstawą żądania były zarzuty rażącego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego przez niewypełnienie obowiązku doręczenia stronie postanowienia o przekazaniu sprawy innemu organowi celnemu, to jest przepisów art. 123 par. 1 oraz art. 126 i art. 28 Kpa w związku z art. 82 i 45 ust. 5 prawa celnego, oraz naruszenia prawa materialnego, to jest art. 70 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 52 ust. 2 pkt 1 prawa celnego, przez przyjęcie, że zgłoszenie celne zostało złożone po terminie. W uzasadnieniu strona odwołująca się podnosiła, iż listę przekazową doręczono kierowcy transportu, który był pracownikiem przewoźnika, natomiast nigdy nie doręczono jej importerowi, co uniemożliwiło dokonanie jakiejkolwiek identyfikacji towaru i dopełnienie formalności celnych. Zdaniem strony odwołującej się, wbrew przepisom art. 7, 9 i 10 Kpa nie wyjaśniono należycie wszystkich okoliczności sprawy.

Utrzymując w mocy zaskarżone orzeczenie decyzją nr DPCII/I-470-162/92/5227 z dnia 18 września 1992 r., Prezes Głównego Urzędu Ceł stwierdził, iż wbrew obowiązkowi wynikającemu z postanowienia o przekazaniu nie dostarczono w wyznaczonym terminie towaru do odprawy celnej. Tymczasem zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ zgłoszenie celne towaru powinno być złożone w urzędzie celnym w terminie 14 dni od dnia, w którym towar dostarczono do miejsca odprawy celnej, " (...) lub od dnia, w którym powinien być dostarczony".

Strona 1/3