Jeżeli strona występuje o nabycie nieruchomości państwowej, która nie została objęta wykazem przewidzianym w przepisach par. 20 i 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/, to organ administracyjny powinien w formie decyzji administracyjnej odmówić wszczęcia postępowania.
Decyzja taka czyni nieuzasadnioną skargę na bezczynność organu administracyjnego w przedmiocie niewydania decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty albo decyzji o umorzeniu postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/.
oddala skargę na bezczynność Naczelnika Miasta i Gminy w D. w przedmiocie sprzedaży nieruchomości.
Kazimiera S. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego stwierdzając, że organ ten mimo złożenia przez nią zażalenia w trybie art. 37 Kpa nie wydał decyzji w postępowaniu wszczętym z jej wniosku z dnia 28 listopada 1988 r. o nabycie zabudowanej działki położonej przy ulicy Ch. nr 7 w D.
Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta i Gminy w D., działając jako organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia podstawowego, w odpowiedzi na skargę uznał tę skargę za nieuzasadnioną i wyjaśnił, że sporna nieruchomość znajduje się w zarządzie Zakładów Drobiarskich w Sz., że nieruchomość ta nie została objęta wykazem nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i że w ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego miasta D. przeznaczona jest pod zabudowę układu komunikacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona. Organ administracyjny nie mógł wszcząć postępowania i wydać decyzji merytorycznej w sprawie zbycia nieruchomości państwowej, położonej przy ulicy Ch. nr 7 w D. Skoro nieruchomość ta znajduje się w zarządzie Zakładów Drobiarskich w Sz. i nie została objęta wykazem działek przewidzianych do oddania w użytkowanie wieczyste lub sprzedaży osobom fizycznym, przewidzianym w przepisach par. 20 i par. 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/, to wobec braku przedmiotu postępowania administracyjnego postępowanie to nie mogło zostać wszczęte i zakończone decyzją rozstrzygającą sprawę co do jej istoty. Gdyby w omawianej sytuacji organ administracyjny wszczął omyłkowo postępowanie, to podlegałoby ono na podstawie art. 105 par. 1 Kpa umorzeniu jako bezprzedmiotowe. W istniejącym stanie zachodziły jedynie warunki do wydania decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania. Tego zaś rodzaju decyzje zostały wydane przez organy I i II instancji z dnia 19 grudnia 1986 r. i 19 stycznia 1988 r. Wprawdzie te pisma organów administracyjnych nie zawierają wszystkich elementów określonych w przepisie art. 107 Kpa, ale nie pozbawia ich to charakteru decyzji w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa. Sąd administracyjny niejednokrotnie wyraził pogląd, że pisma zawierające rozstrzygnięcia w sprawie załatwianej w drodze decyzji są decyzjami, pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej w art. 107 par. 1 Kpa jeśli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych dla zakwalifikowania ich jako decyzji, a więc: oznaczenie organu administracyjnego wydającego decyzję, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracyjny /m.in. wyrok NSA z dnia 20 lipca 1981 r. OSPiKA 1982/9-10 poz. 169/. Te wspomniane elementy zawierają pisma organów wydane w rozpoznawanej sprawie, a w szczególności wynika z nich odmowa podjęcia postępowania i wydania decyzji w przedmiocie zgłoszonego przez skarżącą żądania. Reasumując powyższe wywody należy stwierdzić, że jeśli strona zgłasza żądanie o nabycie nieruchomości państwowej, która nie została objęta wykazem przewidzianym w przepisie par. 20 i par. 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. /Dz.U. nr 47 poz. 239/, to organ administracyjny powinien na podstawie art. 104 par. 2 zdanie drugie Kpa odmówić wszczęcia postępowania w formie decyzji administracyjnej. Podjęcie tego rodzaju decyzji czyni nieuzasadnioną skargę na bezczynność terenowego organu administracji państwowej w przedmiocie niewydania decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty albo decyzji o umorzeniu postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/.
Z tych względów skargę Kazimiery S. należało na podstawie art. 216 par. 4 i par. 5 w zw. z art. 207 par. 5 Kpa oddalić jako nieuzasadnioną.