1. Rezygnacja z prowadzenia postępowania dowodowego mającego stwierdzić istnienie i trwałość więzów łączących skarżącego z Polską na skutek założenia rodziny nie może być zastąpiona przez werbalne przytoczenie przepisów Konstytucji mówiących o ochronie małżeństwa i rodziny, dopuszczalności ustanowienia w prawie wewnętrznym, ustawami zwykłymi niższego poziomu ochrony dla cudzoziemców, niż poziom przewidziany dla polskich obywateli /art. 37 Konstytucji/, a także art. 8 Konwencji Europejskiej i wskazanie, iż ochrona życia rodzinnego przewidziana w tym przepisie nie może prowadzić do przekreślenia zasady, iż to państwo decyduje o zakresie ochrony cudzoziemców i że państwu nie można narzucić "konieczności poszanowania dokonanego przez cudzoziemca wyboru miejsca zamieszkania" 2. Decyzję odmowną w przedmiocie zamieszkania na czas oznaczony można wydać dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania dowodowego i dokonaniu oceny wynikających z niego argumentów dotyczących zarówno życia rodzinnego jak i okoliczności związanych z zagrożeniem dla ładu i porządku ze strony cudzoziemca. Zaniechanie postępowania dowodowego co do trwałości rodzinnych więzów z Polską i przesądzenie w tym zakresie z góry, iż związki te nie mają dostatecznej trwałości może być uznane za naruszenie nie tylko zasad rzetelnego postępowania administracyjnego, ale i w konsekwencji art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Karen A. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Wojewody K.-P. (...) z dnia 8 grudnia 1999 r.; (...).
Karen A., obywatel Armenii, złożył skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 25 lutego 2000 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Wojewody K.-P. (...) z 8 grudnia 1999 r. odmawiającą Skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Skarżący przebywa w Polsce z przerwami od 1995 r. /w zaskarżonej decyzji błędnie określono moment początkowy na 1991 r./ Od 1996 r. jest żonaty z obywatelką polską, z którą ma obecnie troje dzieci /urodzone 1996, 1999 i 2000 r./ Przyczyną negatywnych dla Skarżącego decyzji administracyjnych było uznanie, iż Skarżący stanowi zagrożenie dla porządku prawnego w Polsce, co wyczerpuje znamiona negatywnej przesłanki decydującej dla wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Decyzje obu organów administracji powołały się także na negatywną dla Skarżącego opinie organów policji.
Zaskarżona decyzja powołuje następujące okoliczności wskazujące na naruszanie przez Skarżącego porządku prawnego w Polsce: ukaranie w 1995 r. przez Sąd Rejonowy w L. grzywną, za posiadanie alkoholu bez znaków akcyzy, w tymże roku, skazanie /pozbawienie wolności na 1 rok i trzy miesiące więzienia w zawieszeniu na 3 lata/ za pomoc w nielegalnym nabyciu broni; przekazanie w 1998 r. do Prokuratury Rejonowej w L. materiałów dowodowych dotyczących zarzutu posiadania alkoholu bez znaków akcyzy; w 1999 r. oskarżenie Skarżącego o handel odzieżą z podrobionymi znakami towarowymi /umorzenie sprawy przez sąd z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną/; w tym samym roku policja przekazała prokuraturze materiały dowodowe z zarzutem handlu odzieżą z podrobionymi znakami towarowymi.
Skarżący przyznaje, że był raz karany w 1995 r., jednakowoż pomyślnie przebył okres zawieszenia i od tamtego czasu stara się nie wchodzić w konflikt z prawem. Skarżący uważa, że w sprawie o handel odzieżą z podrobionymi znakami towarowymi umorzenie sprawy z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną świadczy o tym, iż nie popełnił przestępstwa. Skarżący wskazuje także, iż w kolejnej sprawie o handel odzieżą z podrobionymi znakami towarowymi został uniewinniony wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z 2 grudnia 1999 r. (...).
Skarżący zarzuca, iż decyzje administracyjne powierzchownie i czysto formalnie oceniły trwałość jego związków rodzinnych z Polską /w momencie skargi miało przyjść na świat jego trzecie dziecko/ i nieproporcjonalnie uwypuklono w nich rzeczywiste i rzekome konflikty z prawem, przy czysto werbalnym wskazaniu na istnienie przesłanki pozytywnej wydania zezwolenia na zamieszkanie na pobyt czasowy, jakim jest zawarcie związku małżeńskiego.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ustosunkowując się do zarzutu nieproporcjonalnego wyolbrzymienia konfliktów Skarżącego z prawem podniósł, iż "wyliczenie (...) faktów nie miało na celu zarzucenia Skarżącemu popełnienia przestępstwa, tym bardziej zastosowania wobec Niego jakichkolwiek sankcji a jedynie przedstawienie stanu faktycznego sprawy. Dlatego też w wyliczeniu tym znalazł się opis sprawy, co do której nastąpiło w stosunku do Cudzoziemca zatarcie skazania z mocy prawa".