Sprawy o zezwolenie na pobyt stały przekazane zostały organom administracji do jurysdykcji opartej na uznaniu administracyjnym, w ramach którego podlega ocenie m.in. możliwość zaspokojenia przez cudzoziemca potrzeb w zakresie utrzymania i mieszkania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 1998 r. sprawy ze skargi Władysława A. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 marca 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy wydania karty stałego pobytu - oddala skargę.
Decyzją z dnia 30 stycznia 1998 r. (...) Wojewoda K. odmówił uwzględnienia wniosku z dnia 7 lutego 1997. r. Władysława A., obywatela Ukrainy, o udzielenie zezwolenia na pobyt stały w Rzeczypospolitej Polskiej.
Orzekając w sprawie na skutek odwołania wnioskodawcy, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia 30 marca 1998 r. (...) utrzymał w mocy decyzję Wojewody K. z dnia 30 stycznia 1998 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że wnioskodawca, urodzony w dniu 3 maja 1972 r. w K., przebywa w Polsce od 1989 r., podczas pobytu w Polsce ukończył wyższe studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, a obecnie od października 1996 r. odbywa studia doktoranckie na tej uczelni.
Pochlebne opinie o wnioskodawcy, podkreślające jego pracowitość, zdyscyplinowanie, dobrą znajomość języka polskiego i poczucie wspólnoty z polskim środowiskiem kulturowym, wystawili Prof. Hieronim K. i Dr Andrzej Sz., pracownicy naukowi Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykładowcy socjologii, którą ukończył wnioskodawca.
Ze względu na polską narodowość matki i jej rodziców wnioskodawca uważa się za Polaka, od 1988 r. jest członkiem Związku Polaków Ukrainy i jego starania o kartę stałego pobytu w Polsce popiera Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" Oddział w K.
Przytoczone okoliczności, zdaniem organu odwoławczego, nie przesądzają jednak o prawie do uzyskania przez wnioskodawcę zezwolenia na pobyt stały w Polsce.
Nie zostały bowiem wskazane odpowiednie środki w rozmiarze zapewniającym wnioskodawcy mieszkanie.
Mieszkanka K., Eugenia S., zapraszająca wnioskodawcę na pobyt stały w K., który wskazany został we wniosku jako miejsce zamierzonego osiedlenia się przez cudzoziemca, zmarła jesienią 1997 r.
Wnioskodawca uzyskał następnie ofertę pomocy ze strony znajomego z uczelni portiera - palacza Tadeusza K, który zaproponował wnioskodawcy zakwaterowanie w swoim mieszkaniu w miejscowości B.-K., w Województwie K., ale tylko czasowo, bez zameldowania na pobyt stały.
W 1995 r. wnioskodawca otrzymał zaproszenie na pobyt stały od księdza Ryszarda K., proboszcza parafii Św. Jadwigi w Ł.-M., w Województwie Cz., który według ustaleń organu odwoławczego jest jednak właścicielem mieszkania w G a nie w K.
Zdaniem organu odwoławczego, wnioskodawca ubiega się o kartę stałego pobytu w Polsce wyłącznie ze względu na fakt studiowania w K.
Nie zostały również wskazane środki zapewniające utrzymanie wnioskodawcy. Wymagania tego nie spełnia deklarowana przez wnioskodawcę chęć sprzedaży mieszkania w K., gdyż jest to tylko zamiar i nie oznacza posiadania przez niego odpowiednich środków finansowych.
Aktualnie źródłem jego utrzymania jest stypendium przyznane wnioskodawcy przez uczelnię.
Wnioskodawca już wcześniej występował dwukrotnie z wnioskiem o kartę stałego pobytu do Wojewody Cz., który decyzjami z 1994 r. i 1996 r. odmówił zezwolenia na pobyt stały w Polsce ze względu na brak materialnego zabezpieczenia zaspokojenia potrzeb wnioskodawcy w zakresie utrzymania i mieszkania.
Organ odwoławczy wskazał ponadto, że w okresie od 2 lipca do 6 listopada 1996 r. wnioskodawca przebywał w Polsce bez ważnej wizy pobytowej i nie dopełnił obowiązku meldunkowego, za co ukarany został przez Kolegium do Spraw Wykroczeń grzywną w wysokości 300 zł.