Określenie wysokości podatku obrotowego od towarów sprowadzanych z zagranicy jest konsekwencją ustalenia wartości celnej towaru.
Ustalenie wartości celnej towaru, która to wartość stanowi równocześnie podstawę wymiaru cła, należy do organów celnych.
Okoliczność, że podatnik podatku obrotowego od towarów sprowadzonych z zagranicy był zwolniony od cła, nie pozbawia go interesu prawnego do wniesienia skargi na decyzję organu celnego.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją zawartą w dowodzie odprawy celnej przywozowej Dyrektor Urzędu Celnego dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym sprowadzony przez skarżącego z zagranicy samochód Mercedes 190 D, rok produkcji 1983, przyjmując jako podstawę wartość samochodu równowartość 9.500 DEM, uznał, że samochód jest zwolniony od cła i określił wysokość należnej opłaty manipulacyjnej oraz podatku obrotowego. W odwołaniu skarżący domagał się zmiany powyższej decyzji i przyjęcia za podstawę ustalenia należności wartości transakcyjnej samochodu, jaką stanowiła kwota 5.500 DEM. Skarżący powołał się ponadto na opinię rzeczoznawcy PZMot., który uznał, że samochód jest zużyty w 50 procent oraz, że jego wartość szacunkową należy ustalić na 105 mln zł.
Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego. Prezes GUC stanął na stanowisku, że podana przez skarżącego wartość transakcyjna nie była wiarygodna i że w tej sytuacji należało odwołać się do wartości sprowadzanych w tym czasie podobnych samochodów.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący zarzucał brak podstaw do odstąpienia od wartości transakcyjnej samochodu i do pominięcia opinii rzeczoznawcy PZMot, twierdził, że niewłaściwie określono w decyzji wysokość cła i podatku obrotowego i wnosił o uchylenie decyzji Prezesa GUC. W odpowiedzi na skargę Prezes GUC wnosił o jej oddalenie i podtrzymał swe dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w części dotyczącej podatku obrotowego. Urzędy celne obowiązane są bowiem wprawdzie obliczać należny podatek obrotowy od towarów sprowadzonych z zagranicy i przekazywać ten podatek na rachunek właściwych urzędów skarbowych /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym - Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./. Oznacza to, że są one płatnikami podatku obrotowego w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Płatnik nie jest natomiast organem podatkowym uprawnionym do wydawania decyzji w sprawach podatkowych. W zasadzie osoba, sprowadzająca towar z zagranicy, która kwestionuje prawidłowość obliczenia podatku obrotowego od tego towaru przez urząd celny, powinna zwrócić się ze stosownym żądaniem do właściwego urzędu skarbowego na zasadach określonych w art. 175 par. 1 Kpa. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie wymiaru podatku obrotowego jest dopuszczalna od decyzji organów podatkowych i to po wyczerpaniu toku instancji w postępowaniu przed tymi organami /art. 198 Kpa/ Skargę w niniejszej sprawie w części dotyczącej podatku obrotowego należało więc odrzucić /art. 204 par. 1 Kpa/.
Należy wszakże mieć na względzie, że określenie wysokości podatku obrotowego od towarów sprowadzonych z zagranicy jest tylko konsekwencją ustalenia wartości celnej towaru. W rezultacie zmiana wartości celnej towaru ma bezpośredni wpływ na wysokość podatku obrotowego. Ustalenie wartości celnej towaru, która to wartość stanowi równocześnie podstawę wymiaru cła, należy do organów celnych. Wymiaru cła dokonuje organ celny w formie decyzji administracyjnej /art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. Decyzje organów celnych podlegają zaś kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie i na zasadach określonych w Kpa /art. 1 ust. 2 Prawa celnego/. Okoliczność, iż skarżący był zwolniony od cła, nie pozbawia przy tym skarżącego interesu prawnego do wniesienia skargi.