uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzuty skargi są uzasadnione.
Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, zwolnienia od cła przysługują spółkom z udziałem zagranicznym /z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnym/ z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, utworzonym na podstawie przepisów prawa polskiego.
Jak wynika z załączonego do akt wypisu z rejestru handlowego, tego rodzaju spółką jest "Ponetex" - Spółka z o.o. (...). Na podstawie powołanego przepisu zwolnieniu od cła podlegają towary, które spełniają łącznie następujące przesłanki:
- zostały wniesione do kapitału zakładowego /akcyjnego/ spółki jako przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego;
- mają charakter środków trwałych;
- zostały określone w akcie założycielskim spółki /uchwale o podwyższeniu kapitału/ oraz we wpisie do rejestru handlowego jako wkład niepieniężny podmiotu zagranicznego.
Skarżąca Spółka .przedstawiła wszystkie niezbędne dokumenty wymagane do dokonania odprawy celnej i warunkujące zwolnienie od cła, w szczególności zaś aktualny wypis z rejestru handlowego ilustrujący wniesienie do niej aportu o wartości 286.400 zł.
Z innych dokumentów wynika, iż aport ten stanowi konstrukcja dwóch hal magazynowych o powierzchni 22,5 m x 85 m oraz 22,5 m x 80 m /lista wkładów niepieniężnych/.
Z wymienionych przesłanek Prezes Głównego Urzędu Ceł zakwestionował jedynie cechę trwałości towaru przewożonego jako wkład niepieniężny, wywodząc, że nie jest on kompletny i zdatny do użytku w momencie przywozu na polski obszar celny.
Powyższego poglądu nie można zaakceptować.
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne nie definiuje pojęcia "środki trwałe", jednak istnieje zgoda, znajdująca swój wyraz w utrwalonym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego /m.in. wyrok NSA z dnia: 8 listopada 1995 r. V SA 226/95; 6 listopada 1995 r. SA/Ka 1370/94/, że cech trwałości towarów należy poszukiwać na gruncie kodeksu handlowego.
Analiza tych przepisów /por. art. 163 par. 1, art. 167 par. 1 pkt 2, art. 189, art. 194 par. 1 kodeksu handlowego z dnia 27 czerwca 1934 r. /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ pozwala na wyciągnięcie wniosku, że przedmiot wkładu niepieniężnego wymieniony w art. 14 ust. 1 pkt 39 prawa celnego powinien charakteryzować się trwałością w użytkowaniu, odpowiednią do tej trwałości wyższą wartością, a także bezpośrednim i praktycznym zastosowaniem w działalności spółki.
Wykładnia tego pojęcia musi uwzględniać potrzebę pewności obrotu prawnego w zakresie prawa celnego, jak również uwzględniać cel i sens wkładu niepieniężnego wniesionego do kapitału zakładowego spółki.
Tak więc towar winien być oceniany przede wszystkim pod kątem zasady nienaruszalności kapitału zakładowego lub akcyjnego. Środkiem trwałym nie jest towar przeznaczony do jednorazowego użycia w działalności gospodarczej, lecz towar w takiej działalności wykorzystywany wielokrotnie lub trwale /por. wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 1992 r. III SA 1831/91/.